17 maart
Tryfena van Huenen-Notten.

17 maart

Let op: de onderstaande tekst is een column, geen (nieuws)artikel.

Eindelijk, het is weer zover! We mogen stemmen! Dit jaar ben ik mij veel meer dan anders gaan interesseren in de politiek. Wat er het afgelopen jaar is gebeurd en naar buiten is gekomen, maakt mij duidelijk hoe fragiel en kwetsbaar onze democratie is.

Partijen met verkiezingsprogrammas en vele beloften, veelal loze beloften wanneer een coalitie gevormd is. Partijen die op voorhand al andere partijen uitsluiten. Het spel van leugens en bedrog is op volle toeren. Natúúrlijk, niet elke partij heeft zijn eigen Pinokio als lijsttrekker, er zijn ook partijen die zich laten leiden door hun waarden en normen.

De SGP is daar een voorbeeld van, Kees van de Staaij is altijd keurig vroom en houd zijn standaard hoog. Je kan het eens of oneens zijn met zijn verkiezingsprogramma, maar standvastig en waardevast is deze partij wel. Geleid door echte Christelijke normen en waarden. Hij is geen man die zijn God zou verloochenen om zieltjes te winnen, dat moet ik hem nageven. Al loopt deze partij in sommige standpunten naar mijn mening wel enorm achter, niet echt meer van deze tijd.

"Hij neemt zelden verantwoordelijkheid"

Mark Rutte kan goed praten, in de taal van het volk, hij komt gemakkelijk uit zijn woorden. Wat ik zo eng hieraan vind, is dat hij ook met hetzelfde gemak beschuldigingen kan wegpraten. Hij neemt zelden verantwoordelijkheid, weet schuld weg te wimpelen en schuift met hetzelfde gemak lastige koppijn dossiers als de toeslagenaffaire aan de kant.

Dit jaar vind ik het echt lastig, ik ben een ondernemer, ik hou van Nederland en ik vind vrijheid en democratie erg belangrijk. Ik maak mij zorgen over onze rechtsstaat, wetten die er te gemakkelijk door heen zijn gedrukt in de naam van volksgezondheid, die tot in lengte van dagen kunnen worden verlengd. Wetten die onze vrijheden mogen inperken. Te veel macht is gevaarlijk, je kan nooit ervan uitgaan dat je vrijheden net zo makkelijk terugkrijgt, als dat ze eraf gehaald zijn.

Ik maak mij vreselijke zorgen over de toekomst. Angst als raadgever lijkt mij onverstandig. Doen alsof het normaal is om mensen in groepen te verdelen, zoals met of zonder vaccin paspoort, is buitengewoon gevaarlijk. Hebben wij niks geleerd van het verleden? Apartheid, discriminatie en uitsluiting? Ik hoop dat we na 17 maart onze democratie terug hebben, op wie ik ga stemmen weet ik nog niet. Want natuurlijk speelt deze pandemie mee, maar ook de partijen en hun programma's zijn een belangrijke overweging.

Reageren? Mail de redactie via [email protected].
Op deze publicatie rust copyright.