Verstrengende hitte, schreeuwende kinderen, uitzicht op de bierbuik van de buurman, gebrek aan privacy en comfort in een stacaravan kleiner dan onze keuken, nog meer schreeuwende kinderen, weer geen beschikbare ligbedjes rondom het zwembad, ondanks smeren toch verbrande schouders, muggen, files, eindeloze files, zeurende kinderen... Ja, het is vakantie!  

Eindelijk zijn we weer eens écht op vakantie. Tijdens de pandemie bleven we toch vooral in Nederland. Weekendje Terschelling, midweekje Drenthe, weekje Zeeland. Leuk, maar geen ‘vakantie’ vakantie. Nu kan het weer. Eindelijk. En dus bivakkeren we dit jaar, als vanouds, twee weken op een Italiaanse camping. Heerlijk! Toch? Opzichtige buurmannen, luidruchtige kinderen, gebrek aan comfort, ik neem het graag voor lief. Het is immers vakantie. Maar waarom doe ik dat? Waarom verruil ik — let wel: geheel vrijwillig en allesbehalve kosteloos — alle luxe, rust en privacy van thuis voor een ieniemienie stacaravannetje onder de verstrengende Italiaanse zon?  

‘La Bella Vita’ zult u denken. Het goede Italiaanse leven. Lekkere Toscaanse wijntjes, de geneugten van de Italiaanse keuken, een goed boek en even niks ‘moeten’. Dat maakt vakantie tot vakantie. Toch? Maar, een goed boek is net zo goed in de achtertuin. Die heerlijke Toscaanse wijntjes koop je ook gewoon in Nederland. En, die typisch Italiaanse restaurantjes, waar u en ik (de toeristen) komen, zijn, zeg nu zelf, echt niet heel geweldig; zeker niet voor de vegetariërs onder ons. Dat alles maakt ‘La Vita’ thuis, wanneer we vrij zijn, dus echt niet minder ‘Bella’ dan op de camping in Italië. En toch rij ik graag 1300 kilometer naar de Toscaanse camping… Waarom? 

Een nieuwe omgeving, een vreemde taal, onbekende mensen en aangepaste routines. Dat is, althans voor mij, wat een vakantie tot ‘vakantie’ maakt. Een soort opfrisbeurt voor de hersenen. Weg van dagelijkse routines en gewoontes is er ruimte voor nieuwe perspectieven en ideeën. Dat u dit leest komt door vakantie; daar ontdekte ik ooit mijn passie voor schrijven. Misschien moet ik het straks helemaal anders doen: minder werken, nieuwe baan, verhuizen. Herkenbare gedachten? U heeft het vast wel eens gedacht tijdens de afwas op de camping of op het balkon van uw vakantieappartement. Geef die gedachten de ruimte. Dat is vakantie! Vakantie is de jaarlijkse schoonmaakbeurt voor uw brein. En, na twee jaar Corona is er vast genoeg te poetsen.   

Morgen rijden we naar huis. De vakantie is voorbij. Dankzij de hitte, opzichtige buurman, schreeuwende kinderen, matige restaurants, vele wijntjes, goede boeken, veel te kleine caravan en zeurende kinderen ben ik ook dit jaar weer tot een aantal nieuwe ideeën en inzichten gekomen. Weer een stapje dichter bij mijn persoonlijke notie van ‘La Bella Vita’ dus. Een fijne gedachte. Nu maar hopen dat ik deze gedachte ook morgen weet vast te houden, wanneer we ruim voor Milaan al aan moeten sluiten in de file…  

Ik wens u een heel fijne en hopelijk verfrissende vakantie!