Onlangs was ik bij de theatertour van Bökkers, in de Hanzehof in Zutphen. De rockband uut 't Oosten wisselt voor even de feesttent in voor theaterzalen in ons land. De show was goed, wel viel mij iets op. Iets wat mij eigenlijk elk concert opvalt. De grote drang van mensen om het concert via een scherm te bekijken. 

Aan het begin van de show besluit de leadzanger om, met zijn accordeon, op de rand van het podium te gaan zitten. Hij zat bijna bij een handvol mensen, die op de eerste rij zaten, op schoot. Deze mensen besloten echter om niet te genieten van het moment, ze vonden het allemaal nuttiger om alles vast te leggen op film. Oftewel: ze zagen dit unieke moment enkel via het schermpje van hun telefoon. Het volledige liedje lang! Is het een soort ongemak, zodat ze de zanger niet aan hoeven te kijken? Willen ze die ene vriend, die eerder al aangaf niet mee te willen naar de theatershow, toch lastigvallen met een filmpje? Of willen ze het thuis nog eens terugkijken, omdat ze het door een geheugenstoornis na een uur al allemaal weer vergeten zijn? 

Telefoons waren in grote getallen aanwezig in de zaal. En ik geef eerlijk toe: ook ik heb een foto gemaakt om te kunnen delen op social media. Ik houdt me altijd aan een belangrijke regel: je maakt één foto van de ambiance en een kort filmpje tijdens mijn favoriete liedje. Verder niks! Veel bezoekers leken daar anders over te denken. Om de haverklap moest er iets vastgelegd worden om het daarna direct te delen via Whatsapp. Er werd veel tijd genomen om er een berichtje bij te tikken, wat ervoor zorgt dat je een deel niet meekrijgt. Zorgvuldig werden de emoji's uitgekozen. 

Dat telefoons je afleiden van je doel is iets wat we al lange tijd weten. Dit resulteerde erin dat de filmende mensen ook even een ander, niet gerelateerd Whatsappje beantwoorde. Er was zelfs een man, met bril en tourpetje, die een werkmail belangrijker vond dan het optreden. Hij zag zijn chef uitgebreid antwoord op een mail. Het ging over het functioneren van een collega. De man met het tourpetje gaf in de mail aan dat hij de collega graag ziet vertrekken. Gezien hij zijn iPhone op senioren-stand had staan (extra grote letters) konden alle mensen achter hem meelezen met wat hij schreef. Gênant detail: hij werkt bij een groot belangrijk staatsbedrijf. 

Oké, ook ik miste een stukje van de theatershow omdat ik was afgeleid door de mailende man. En doordat ik steeds weer die filmende telefoontjes de lucht in zag gaan. Tuurlijk is het leuk om een concert nog eens terug te kunnen kijken. Maar ik heb goed nieuws voor de filmers! Veel bands en theater-artiesten maken een concertregistratie. Die kun je voor een kleine vergoeding kopen, zodat je het nog eens terug kan kijken. Voor wie echt via een schermpje het concert wil bekijken: koop de concertregistratie in plaats van een ticket. Dat is een stuk goedkoper. Voor wie het nog eens terug wil kijken: doe dat in gedachten. Herinneringen zijn vaak mooier dan de echte beelden.