De term ‘in goede doen zijn’ duidt op financiële welvaart, maar wordt ook gebruikt voor iemand die mentaal en fysiek in orde is en daardoor uitmuntende prestaties levert.

Voor koeien geldt hetzelfde. De gemiddelde melkkoe is in staat om 8000 kilogram melk op een jaar te produceren. De leefomstandigheden en de verzorging zijn namelijk optimaal ingericht, door vakmensen die ‘boer’genoemd worden. Een koe die niet lekker in haar vel zit zal deze prestatie niet laten zien. Boeren en hun koeien zorgen ervoor dat wij, de burgers van dit land, voldoende, gevarieerd en betaalbaar voedsel tot onze beschikking hebben. 

"Steeds minder mensen begrijpen waar ons eten vandaan komt"

Steeds minder mensen begrijpen waar ons eten vandaan komt. Er zijn kinderen die denken dat melk en vlees in een fabriek worden geproduceerd. Het gevolg is dat begrip voor de boerenstand en hun betekenis voor ons allen is verdwenen. Er waren tijden dat iedereen heel dichtbij beleefde wat melken van koeien, voeren van varkens en de verzorging van kippen betekende. De waarde daarvan werd breed gekend. Heden ten dage zijn we met ons allen volledig losgezongen van het primaire agrarische proces. We denken dat ons voedsel uit de hemel valt. 

De Minister van Landbouw werd onlangs in de Kamer bevraagd over het instellen van een fokverbod voor Dolfijnen. Dat zijn de onderwerpen waar volksvertegenwoordigers zich, namens u en mij, mee bezighouden. Kan het exotischer! En dan is er natuurlijk nog die ondeugd, koe Hermien. Zij ontvluchtte het lot waartoe zij op aarde is: de slager. Tijdens haar wekenlange verblijf in Sallandse bossen klonk vanaf de ‘Haagse postzegel’ geloei voor verlenging van haar leven. Speciaal voor haar is ooit een politieke partij opgericht. 

Het sentiment onder de burgers van ons land werd aangewakkerd met een inzamelingsactie door datzelfde clubje. De roep om redding bracht een flink bedrag op, meer dan Hermien ooit op kan. Zij werd gevangen en ondergebracht in een rusthuis.

De Dierenpartij was met haar ‘daad van liefde’ uit op het eigen breed uitgemeten verhaal in de media. De beheerder van het koeienrusthuis wreef zich van blijdschap in de handen over de onverwachte meevaller. Beiden teren daarmee op het succes dat hun exploitatie van dit dier oplevert. Hermien zal de komende 10 jaar een eenzaam bestaan kennen, want opgedroogde tranen zullen haar snel doen vergeten. De voormalige eigenaar van de lastpost gniffelt, waarschijnlijk in stilte. Dat is het beste als overdreven sentiment onderdeel van jouw bussiness wordt.