Een tijdje geleden nu ben ik de petitie "red het laatste stukje Mars begonnen". Ik heb vroeger op de Mars gewoond met heel veel plezier en kwam er later nog steeds met veel plezier terug bij mijn grootvader en de rest van mijn familie en bekenden. Toen mijn tante melde dat het gesloopt zou worden vond ik dat jammer maar ook niet meer als dat. Maar, dan komt het ouder worden om de hoek kijken.

Of ter wel, je word sentimenteel. Niet iedereen word het maar ik wel. Mijn man is de rationele van ons beiden en ik de "huilerd".  Nee, ik ben geen jankerd maar wel gevoelig. Gevoelig als het gaat om dieren, mensen en dingen die mij aan vroeger doen denken. En dan met name aan mijn grootvader. Bernard Hazenbrink, mijn held. Mijn opa was jarenlang beheerder van het vogelpark en daarnaast had hij aan de Mars een klein stukje land waar hij zijn groenten en fruit verbouwde. Daarnaast was het bebouwd met twee hokken vol met kippen en konijnen. De eitjes van deze kakelende dames werden voor een zeer lage prijs weer aan de overige bewoners van de Mars verkocht.  En zo leefde hij daar in alle rust en vrijheid.

En nu word dat laatste stukje Mars gesloopt. Een laatste stukje sentiment. En dat zette mij aan het denken. Denken aan vroeger en zo is het idee bij mij geboren om dat laatste stukje stenen te behouden. Dat laatste stukje sentiment. En gelijk werd ik daarmee de schietschijf voor mensen met een ziekelijke jaloezie, een minderwaardigheidscomplex en het verstand van een garnaal helaas. Sorry garnaal, ik wilde je niet beledigen. Ik woon sinds mijn tienerjaren al niet meer op de Mars maar krijg van alles naar mijn hoofd geslingerd. Dingen als "eigen belang" e.d. zijn aan de orde van de dag. Ook krijg ik te horen dat ik maar huur moet gaan betalen en verhuizen! Waar hebben deze domme onwetende mensen het over? Alsof ik er zou wonen en geen huur zou betalen. Beide zijn niet waar maar ja, je moet toch iets roepen als jezelf niets te melden hebt wat de moeite waard is.

De ene opmerking is nog dommer als de andere. Ik heb nog nooit zoveel onzin gelezen. Ook bewijzen de commentaren maar eens te meer weer dat mensen ook niet lezen! Zo word er veelvuldig aangegeven dat er gesloopt dient te worden. "ik niets dan hun ook niets". Helaas word ook dit veel gepredikt. De mensen die dit roepen hebben dus niet gelezen maar roepen maar iets in de hoop dat er dan wel andere hufters zijn die meeroepen. En helaas zijn deze idioten aanwezig. Ik heb geen banden met het Dagelijks bestaan behalve dat ik na een bezoek de waarde erken van hun project. Ik heb geen banden met de bewoners die er nog wonen. Behalve dat ik van mening ben dat zij net als de rest moeten verhuizen. Ze hebben tijd genoeg gehad wat mij betreft. Ook vind ik het aanbod wat zij net als de rest kregen voldoende.

Het enige wat ik wens is een stukje sentiment met in mijn ogen waarde te behouden. Wat er van terecht moet komen dat weet ik nog zo niet maar weg is weg. Volgens sommigen zou het geen waarde hebben! Daar is inmiddels wel het tegendeel van bewezen. Er zijn rapporteurs die het wel degelijk waarde toe kennen. Daarbij is het zo dat de Mars een zogenaamd stukje Tuindorp is met ook zijn waarde. Reden genoeg om het te behouden. Wie of wat er plaats zou moeten nemen laat ik over aan mensen die er verstand van hebben en goede ideeën hebben. Ik wil het gewoon graag houden. Een stukje jeugdsentiment. Een stukje mijn Opa. Nu heb ik begrepen dat er hoogbouw gebouwd gaat worden maar dat dit pas in 2027 op zijn vroegst gerealiseerd gaat worden. De huidige plannen die een eeuwigheid geleden zijn gemaakt passen mijns inziens niet meer in de realiteit.

Laten we in godsnaam niet steeds alle mooie oude dingen weg gooien. En alstublieft handel daarbij niet uit jaloezie maar met een open blik en zonder vooroordeel a.u.b.. Die zijn er namelijk al genoeg in deze wereld. Men gunt de andere tegenwoordig het licht in de ogen niet meer en denkt alleen nog aan geld. Maar er is zoveel meer in de wereld. Zoveel waar je gelukkig van word. Laat dat kleine stukje Mars nu behouden worden zodat er een stukje historie bewaard blijft. Een klein stukje in de wereld van de 24-uurs economie waar men kan zien hoe het ooit was. Geen jaloezie en geen winstbejag. Eerlijke, hardwerkende mensen in hun kleine huisjes met tuintjes. Een volksbuurt. Denk eens aan een ander ipv aan uzelf.