Zondag 29 januari 2017. Urenlang gekluisterd aan de televisie. Holocaust herdenking in het Wertheimpark in Amsterdam bij het Auschwitzmonument. 

’s Avonds om half acht een vervolg, vanuit de Hollandse Schouwburg. Studio Sport heb ik gelaten voor wat het was. Adembenemende televisie van een verpletterende eenvoud. Sprekers die stuk voor stuk de spijker op de kop sloegen met indrukwekkende verhalen, die verleden en heden met elkaar verbinden. De boodschap die zij brachten is voor niemand mis te verstaan.

Burgemeester van der Laan verwoordde keihard dat discriminatie en uitsluiting moet worden bestreden bij de eerste uiting ervan en niet pas bij de laatste. Centraal in het avondverhaal stond de Wannseeconferentie. Vijftien kopstukken van het Nazi regime bedachten de industriële moordmachine. Joden, Roma, Sinti, Homo’s en andersdenkenden uit alle landen van Europa werden gedeporteerd naar de plek van hun onvermijdelijke lot. Niemand was in staat om tegen te spreken of kreeg kans zijn of haar mening te ventileren zonder direct gevaar voor eigen leven. Klakkeloos werden bevelen opgevolgd.

Het land dat jarenlang als ‘het beloofde land‘ werd gezien door Europeanen, het land van de volkomen en onvolprezen vrijheid en de onbegrensde mogelijkheden, is onderhevig aan een angstaanjagend verval. Juist in dat land worden grenzen gesloten, muren gebouwd, mensen geweerd en uitgesloten. De man die het in gang zet ontving weinig applaus bij zijn inauguratie als president. Er klinkt massaal protest tegen zijn omstreden besluiten. In democratisch opzicht is dat laatste een gunstig teken, immers, hij oppert dat het volk aan zet is. Wil hij luisteren? Wordt de proteststem omarmd, of genegeerd omwille van……………? Wie het boek ‘Vlucht uit het land van de vrijheid’ van Anna Meijerink heeft gelezen, zal geen hoop koesteren. 

Voor wie in ons land denkt dat de extreme vleugels van het politieke spectrum vooruitgang zullen brengen raad ik de verhalen van de Holocaust aan: neem de tijd om ze onbevangen aan te horen en luister goed. De kans is groot dat je maag zich omkeert, van misselijkheid. Maak je daarover geen zorgen. Het zal wat ‘muurtjes’ omver halen, je wordt een nieuw uitzicht rijker! 

En wij. Van de kiezer wordt verwacht dat hij weloverwogen en onafhankelijk zijn stem uitbrengt. Er is nog zes weken tijd om na te denken over de vraag in wat voor een land je wilt leven.