Het goede voorbeeld
Tryfena van Huenen-Notten.

Het goede voorbeeld

Let op: de onderstaande tekst is een column, geen (nieuws)artikel.

Tijden veranderen, dat gaat zo met de jaren die verstrijken. Niet alle veranderingen zijn goed, maar ook niet alles dat veranderd is slecht. Ik zelf ben geboren in de jaren 70, ja van de vorige eeuw. In mijn kindertijd wist mijn moeder heel vaak niet waar ik uithing, alleen dat ik om 5 uur weer thuis zou zijn. Ik had nog vaak een knielap op mijn broek, omdat ik vaker een gat erin viel, dan mijn moeder geld of zin had om weer een nieuwe broek te gaan kopen.

Mijn ouders spraken nog met de leerkracht van school, die vertelde wat goed ging en waar verbeteringen waren te halen. Ja, mijn ouders luisterden nog naar de autoriteiten. Je zei ja dokter, en je luisterde nog wat deze zei dat er gebeuren moest.

Wij zeiden nog tante en oom tegen de buren, want volwassenen bij de voornaam noemen dat was onacceptabel. Vroeger was het echt niet allemaal beter, het is helemaal niet slecht dat wij mondiger zijn geworden. Ouders willen zeker het beste voor hun kinderen. Alleen de toon waarop vind ik nog wel discutabel! In de emotie en het gebrek aan respect voor de ander, gaan sommige ouders echt wel heel erg ver om een punt te maken.

Langs de voetbalvelden komt er soms de complete medische encyclopedie aan ziekten voorbij, we hebben het over ouders die 10 en 11 jarige kinderen komen aanmoedigen. Ook in het verkeer worden sommige ouders ineens een stel beesten achter het stuur. Een soort demoon neemt de hersenen over en ze grommen en brommen scheldwoorden waar hun kinderen een week huisarrest voor zouden krijgen. 

"Soms vergeten volwassenen dat agressie ook agressie opwekt"

Soms vergeten volwassenen dat agressie ook agressie opwekt. Wanneer je vriendelijk in je taal gebruik blijft, bereik je veel meer dan wanneer de toehoorder zes krachttermen voorbij heeft horen komen. Verbaal grofgebekt zijn, werkt als een rode lap op de stier. Je kan veel beter beleefd en correct blijven. 

Verbaal agressief zijn is vaak een gebrek aan argumenten, we worden kwaad en onze beleefde woorden verdwijnen als sneeuw voor de zon. Helaas is de uitwerking een respectloze communicatie. De jeugd van tegenwoordig is zo grof en respectloos, maar het goede voorbeeld geven de volwassenen in hun leven en omgeving zelf! 

Mijn mening is dat je zelf moet zijn, zoals je wilt dat je kinderen worden. Als je niet wilt dat je kinderen grof taalgebruik hebben, zal je zelf deze niet moeten gebruiken. Als je niet wil dat je kinderen lui op de bank hangen, maar gaan sporten, zal je zelf ook met de billen van de bank af moeten komen. Goed voorbeeld doet volgen, net als dat het slechte voorbeeld ook goed door kinderen wordt opgepakt. Behandel anderen, zoals je zelf behandeld zou willen worden.

Reageren? Mail de redactie via [email protected].
Op deze publicatie rust copyright.