GORSSEL - Nederland kampt met een groot woningtekort, en ook in Gorssel merken we dat: starters vinden geen betaalbare woning en ouderen kunnen vaak niet doorstromen.

Gorssel is geen doorsnee dorp. Het heeft een groen, cultureel en kleinschalig karakter. De bevolking is gemiddeld ouder en veel inwoners wonen alleen of met z’n tweeën in ruime huizen. Zonder passende alternatieven blijven die woningen bezet en stokt de doorstroming. Wat nodig is, zijn compacte appartementen voor senioren én betaalbare woningen voor jongeren en jonge stellen. Precies dat type ontbreekt nu.

Toch vertrekt de gemeente Lochem niet vanuit de specifieke behoefte van Gorssel, maar vanuit indelingen in prijsklassen. De grootste uitbreiding, Gorssel-Noordoost, telt straks zo’n 250 woningen. Er wordt gesproken over sociale huur, betaalbaar en duur, maar niet over de vraag: voor wie? In 2023 stelde ik die vraag al in een brief. Een antwoord kwam er niet. Tijdens een recente inspraakavond herhaalde ik de vraag aan wethouder Marja Eggink (Gemeentebelangen). Het leverde irritatie op, maar geen inhoudelijk antwoord.

Inspraakavonden zijn belangrijk: ze bieden bewoners de kans om knelpunten te benoemen, zoals eerder gebeurde bij de verkeersontsluiting van nieuwbouwlocaties. Daar luisterde de gemeente gelukkig wel, door eerst een dorpsbreed verkeersplan te maken in plaats van per project. Zo hoort het. Maar te vaak blijft het bij standaardantwoorden als “we nemen het mee” of “dat komt in een volgende fase”. Dan is inspraak schijninspraak. Juist een onderwerp als woningtypes op basis van woonbehoefte zou centraal moeten staan – luister naar je samenleving en baseer je keuzes daarop.

Binnen de bestaande kern liggen er kansen genoeg. Locaties als Smitskamp, Hogekamp en Beukenlaan–Nijverheidslaan lenen zich goed voor aantrekkelijk vormgegeven inbreiding: woningen die eventueel tot drie lagen hoog mogen zijn en juist appartementen opleveren voor 1- en 2-persoonshuishoudens in verschillende prijsklassen. Maar daarvoor moet de specifieke woonbehoefte van bewoners leidend zijn, niet een abstracte prijstabel.

Noordoost ligt gevoeliger. Er zijn scenario’s geschetst: Dorps wonen, Natuurlijk wonen en Landelijk wonen. Het eerste oogt als een standaardwijk zoals je die overal aantreft. De laatste twee sluiten beter aan bij landschap en karakter. Maar zelfs daar sluipen openingen in, zoals het verharden van cultuurhistorisch waardevolle zandwegen. De duidelijke waarschuwing van onderzoeksbureau RAAP uit 2018 – dat aantasting van het eeuwenoude coulisselandschap moest worden voorkomen – is in de huidige plannen nergens meer terug te vinden.

De kern van het probleem is simpel. Als we bouwen op prijsklassen in plaats van woonbehoefte, missen we de groep die het hardst een woning nodig heeft. En als we het unieke karakter van Gorssel niet centraal stellen, eindigen we met een doorsnee wijk ten koste van ons landschap.

Bouwen moet. Maar dan wel voor de juiste mensen, op de juiste manier, en met respect voor het specifieke karakter van het dorp én het omliggende landschap met zijn met bomen omzoomde zandpaden. Het is nu aan de wethouder en de gemeente om dat vast te leggen in de plannen: niet langer sturen op cijfers, maar op de werkelijke woonbehoefte van de Gorsselnaren. Alleen zo krijgt het dorp een toekomst die past bij zijn karakter.

Jan Hovers, Gorssel