Terugkijken
Joop Hekkelman.

Terugkijken

Let op: de onderstaande tekst is een column, geen (nieuws)artikel.

Een bewogen jaar ligt achter ons. Leven en dood, nog toekomst zien of helemaal niet; het randje waarop ons leven zich afspeelt lijkt steeds smaller te worden. Na de zomer dachten we meer vrijheid te krijgen. Dat bleek optimistisch wensdenken van politieke leiders; een wrange grap, of een chronische aandoening? Luisteren en handelen naar wat (onafhankelijke) wetenschappers te vertellen hebben gaat ons slecht af, net als het niet kunnen omgaan met tegenslagen. In 2021 bleek opeens dat we geen gezag meer dulden en tolerantie is een jaren zeventig woord geworden. Denk je anders dan ben je Wappie.

In maart moesten we naar het stemlokaal. Er was haast geboden, ons land moest dringend nieuw beleid. Van dat goede voornemen kwam niets terecht. Ondertussen vechten Kamerleden elkaar de tent uit met bedreigingen en verwerpelijk taalgebruik, slingeren belangrijke documenten rond in het publieke domein, worden boeren verdreven van hun grond en voetbalwedstrijden in lege stadions worden verstoord met zwaar vuurwerk en geweld. Het land is hopeloos gespleten in voor- en tegenstanders van welk beleid dan ook. We dolen aan het einde van dit jaar stuurloos rond.

Gebeurde er in 2021 dan niets dat ons bindt? Jazeker wel. We plaatsten ons voor het WK en gaan voetballen in de woestijn van Qatar. We laten de omstandigheden ter plaaste even buiten beschouwing om elkaar eendrachtig toe te zwaaien met oranje en rood-wit-blauwe vlaggen. Bij de Olympische Spelen wonnen we veel goud, vooral met wielrennen. Wat waren we eensgezind en trots. Over Oranje gesproken. Het Koningshuis bleek ook dit jaar een verbindende factor, zij het van symbolische waarde. Ondanks blunders en onbenulligheden blijven zij populair. WA en M gingen op bezoek in Noorwegen. Het journaille, dat ons vermoeit met uitleg over de kleding van Maxima, meldde zich weer eens. Over haar groene jurk was veel te doen. Het vlekje dat men meende te zien bleek een sierknopje. Toch nog iets positiefs aan het einde van het jaar, en er is meer.

Al eeuwenlang schijnt tegen het einde van december een ster over de aarde, met een boodschap. Elk jaar opnieuw nodigt dat lichtpuntje uit om iets goeds met dat verhaal te doen; op je eigen manier. Bijvoorbeeld omzien naar elkaar, minder hardvochtig zijn of redelijkheid betrachten. Hopelijk gaan we dit keer het licht zien en kijken we volgend jaar wat vrolijker terug in de tijd.

 

Reageren? Mail de redactie via [email protected].
Op deze publicatie rust copyright.