Toen ik op 5-jarige leeftijd in mijn favoriete speeltuintje kwam was daar een nogal bozige jongen. Hij wilde graag alle toestellen van de speeltuin gebruiken. Toen wij op de schommels zaten wilde hij daar op, toen wij van de glijbaan gingen wilde hij ook enzovoort. Het resulteerde in een discussie die hij won. "Als ik niet mag spelen mogen jullie dat ook niet", riep hij. Dus hij jaagde ons de speeltuin uit.

Deze jongen is uiteindelijk boer geworden. En hij was waarschijnlijk ergens op een snelweg te vinden tijdens de protesten. Deze onsympathieke tak van de boze boeren maakt op een nogal vreemde manier hun punt duidelijk. Zij hebben gedoe op hun werk en met de politiek. Dus moet iedereen er hinder van ondervinden. Hulpverleners, rechters en hardwerkende ondernemers konden niet naar hun werk toe. Ongevraagd zijn ze onderdeel geworden van de stikstof-discussie. Oké, het is goed dat iedereen weet wat er gaande is. Maar dit gaat veel te ver.

Boze automobilisten steken middelvingers op naar de boeren. Ze bereiken met dit soort acties dus precies het tegenovergestelde van wat ze wilde bereiken. Deze groep ruziezoekers zorgt ervoor dat de sympathie voor de boeren langzaam verdwijnt. Dit kleine groepje door narcisme geplaagde boeren zorgen dat iedereen het over hun heeft. En niet over het doel wat ze willen bereiken.

Vele boeren wisten het netjes te houden. Ze reden over de N-wegen naar Stroe toe om daar actie te voeren. En het is heel goed dat ze voor hun zaak opkomen! Het is hun lust en leven, en ook van de consument. Maar zoals je vaker ziet: er is altijd een groep die het verziekt voor de rest. Waarom kan er nooit eens een boeren-demonstratie gehouden worden zonder kinderachtige acties?