Op zondag hoorde ik in het programma Buitenhof de Belgische psychiater Dirk de Wachter een betoog houden over zijn nieuwste boek – De kunst van ongelukkig zijn. Het kwam er ongeveer op neer dat wij niet in paniek moeten raken als het eens een keer wat tegenzit. Teleurstellingen horen bij het leven. Als je daar goed mee om weet te gaan wordt je een gelukkiger mens volgens de psychiater.

We spiegelen ons misschien wel teveel aan de buitenkantjes van zogenaamde bekende personen en hebben te weinig oog voor de mensen dichtbij betoogde hij. Hebben we niet door dat de meesten zichzelf welbewust in de schijnwerpers plaatsen ten behoeve van het imago? Zelden wordt er iets gemeld dat het onthouden waard is.

"Wie boeit die opdringerige vraag om aandacht?"

Lady Gaga heeft na drie maanden alweer genoeg heeft van haar echtgenoot en Chantal Janzen wordt zogenaamd gestalked door een paar kinderen die de ruit van haar keukendeur staan af te likken. Waarom houden we ons bezig met dergelijke zaken, waarom wordt ons dit als leesvoer door de strot geduwd. In de krant is zelfs een aparte rubriek geïntroduceerd over datgene wat de Lady, Chantal en andere zogenaamde celebrities over hun privé-leven uitkramen op Twitter. Wie boeit die opdringerige vraag om aandacht?

Ik kan heel goed zonder en ontmoet bij voorkeur mensen die het echte leven hebben geproefd; de man met één been in het verzorgingshuis, die graag een praatje maakt over sport, of de vrouw die daar aan tafel zit en niet kan praten, maar zichtbaar opfleurt omdat ze met woorden in haar dialect wordt aangesproken. Stuk voor stuk mensen die niet zichtbaar zijn zonder hulp en andermans aandacht, niet in de krant, niet op sociale media. Wat een misleidende term eigenlijk: sociale media, zonder de echte aandacht. Volgens mij bedoelde Dirk de Wachter zoiets dergelijks. 

Wij zijn met ons praatje aan tafel bij een paar weggestopte mensen niet in de krant gekomen, evenmin als al die duizenden vrijwilligers die dagelijks op pad zijn om aandacht te geven aan een eenzame medemens. Ik begin de Belg te begrijpen. Het is een kunst om een lach op je gezicht te toveren en je waardevol te voelen, ondanks het ongeluk dat je overkwam. Daar is  hulp voor nodig van iemand die naast je gaat zitten, tijd neemt en aandacht geeft.   

Ik denk dat ik een exemplaar van Dirk zijn boek aanschaf.

Advertentie