Eigen vlag
Joop Hekkelman.

Eigen vlag

Let op: de onderstaande tekst is een column, geen (nieuws)artikel.

In de Achterhoek wordt opnieuw geprobeerd om een eigen vlag te introduceren. Eerdere pogingen zijn mislukt, omdat de animo ontbreekt. Nu zijn het de jongens van de Zwarte Cross die zich er druk om maken. Deze mannen zitten vol ideeën en huurden voor de promotie een paar nationale bekendheden in. Guus Hiddink mag dan van geboorte Achterhoeker zijn, hij woont er al jaren niet meer. Af en toe wordt hij van stal gehaald vanwege zijn afkomst, omwille van media-aandacht. Stefan Groothuis woont aan de andere kant van de Ijssel en heeft een leuke klus gevonden in het promotieteam. 

Volgens mij illustreert deze keuze, om voor promotie gezichten van buiten te halen, waarom het niet snel wat wordt met een vlag waarin elke Achterhoeker zich herkent. Hiermee is het namelijk slechts een importproduct, er zit geen eigens aan.

Een banier symboliseert macht, men wil er eenheid mee uitstralen of een tegenstander intimideren. De Britten hebben daar wat mee, evenals de Catalanen en de Vlamingen. Ik zie het in de Achterhoek niet gebeuren.

"De Achterhoek kent ook geen massale bijeenkomsten waar zo’n vlag een prominente rol kan spelen"

De Achterhoeker heeft geen vijanden, daarvoor is hij te lief en te meegaand. Hij is ook slim, kijkt graag over grenzen heen om samen te werken. Een wapperend symbool om het eigen territorium af te bakenen staat haaks op de aard van de Achterhoeker. Die laat bij voorkeur niet het achterste van zijn tong zien. 

De Achterhoek kent ook geen massale bijeenkomsten waar zo’n vlag een prominente rol kan spelen. Wij hebben niets dat emoties oproept als de Ronde van Vlaanderen of wanneer Barcelona tegen Madrid speelt. Al zouden we alle schroom van ons afgooien dan nog zal er een gelegenheid gezocht moeten worden om het dundoek triomfantelijke te laten waaien. De vermeende eenheid bestaat niet. Laat dergelijk vertoon maar over aan de individuele dorpen, steden en evenementen.

Het is met zo’n vlag een beetje kip en ei verhaal. Moet er eerst een gevoel van saamhorigheid zijn en zoek je dan een symbool. Of is het andersom? Dat de introductie ervan garant staat voor een algemeen gevoel van één zijn is wishfull thinking. Wat tussen Lichtenvoorde en Doetinchem wordt bedacht is niet automatisch van iedereen, en andersom evenmin. In Graafschap-Noord krabt men zich waarschijnlijk een paar keer achter de oren en vervolgens laten kale vlaggenstokken zien hoe men erover denkt. 

Reageren? Mail de redactie via [email protected].
Op deze publicatie rust copyright.