Vorige week heeft de storm de populieren van mijn Facebookprofielfoto geveld. Dat is jammer, maar nu ook weer niet zo onverwacht dat we daar dramatisch over moeten doen. De ‘peppels’ in kwestie waren al ruim veertig jaar oud. We hebben het over een boomsoort die na 25 jaar hoognodig gekapt moet worden. Dat was hier dus even in het vergeetboekje geraakt. Neemt niet weg dat ‘het sneuvelen’ voelt alsof ons iets is afgenomen. Niet alleen mij, ook de mensen die ze hebben geplant en onderhouden, dat blijkt uit reacties die ik vernam. De bomenrij was zichtbepalend in het uiterwaardenlandschap. Moet ik nu de foto laten staan of verwijderen? Dat lijkt een rare vraag. Echter, altijd is er het dilemma:  gooi ik iets waardevols weg of kan ik het missen. Simpel is dat niet. 

"De storm die woedde rond de Haagse Hofvijver was er ééntje in de categorie ‘figuurlijk’, maar met een onthutsende ontknoping"

Storm kent vele varianten; een storm kan letterlijk waaien of figuurlijk tekeer gaan. Alles is voorbije week zichtbaar geweest. Eén vraag riepen zij allen op, bij het opnemen van de schade: is er belangrijk erfgoed verloren gegaan? Dat is soms lastig te beoordelen. Voor een stukjesschrijver als ik bleek dat deze week iets eenvoudiger dan voor ‘deskundigen’ als  Tweede Kamerleden en onze premier.

Ik kan met zekerheid zeggen dat de houdbaarheidsdatum van ‘mijn bomen’ ten tijde van de storm reeds voorbij was. Opruimen, klompen van maken of papier. Als biomassa gebruiken voor energieopwekking is ook een optie. Daarna nieuw plantmateriaal de grond in. Over 15 jaar is iedereen het ongeval vergeten omdat er dan weer een rij fiere populieren staat te pronken. De foto op mijn Facebookpagina heeft daarmee beperkte nostalgische waarde.     

De storm die woedde rond de Haagse Hofvijver was er ééntje in de categorie ‘figuurlijk’, maar met een onthutsende ontknoping. Kamervragen en tendentieuze mediadiscussies over een beeldje van kunststof waren genoeg om onze goedlachse premier op het verkeerde been te zetten. Pas zondag, nadat de Directeur van het Mauritshuis uitlegde hoe het werkelijk zat, krabde hij zich achter de oren over zijn voorbarige twittergedrag. Vanuit het torentje had hij beter even naar de andere kant van de brug kunnen wandelen om zich op de hoogte stellen. 

Zijn blunder bleef beperkt tot de spreekwoordelijke storm in een glas water. Teveel van die stormpjes kunnen zomaar een orkaan veroorzaken. Zou hij dat weten? Een minister president en een populier: één zware windstoot kan fataal zijn.