Iemand die namens een politieke partij zitting neemt in een gemeenteraad of het parlement moet iets van zichzelf inleveren. Met een tas vol idealen stap je de arena binnen. Gaandeweg blijkt dat je ook wel eens met tegenzin moet meestemmen met de coalitie waarvan jouw partij deel uitmaakt of wanneer partijdiscipline loyaliteit vereist. Het vraagt handig manoeuvreren om jouw achterban duidelijk te maken waarom je voor of juist tegen een voorstel stemde. Iemand die bij voorkeur zijn hart laat spreken raad ik politieke ambities af. Verloochening van jezelf ligt op de loer. Er zijn leukere vrijetijdsbestedingen. 

Alles draait om de vraag: wie ben je eigenlijk? Kun je als Raadslid of Kamerlid iemand anders zijn dan de privé-persoon die je bent?

Het Turkse gemeenteraadslid Yildrim uit Zwolle verontschuldigde zich voor zijn Facebook-bericht over het landingsverbod en de intocht van Turkse ministers in ons land. Hij was geschrokken van de reacties op zijn stellingname. Te laat. Het kostte hem zijn politieke loopbaan.

De man haastte zich te verkondigen dat het zijn privé mening betrof, die niet door politieke motieven was ingegeven. Dat hij moest aftreden heeft dan ook niet te maken met zijn afkomst of mening, maar met het feit dat hij er meerdere meningen op nahoudt over hetzelfde onderwerp. Wie kan er nog van je op aan? Je praat zo’n blunder niet meer goed. De politieke ik en de privé ik kun je niet scheiden. Dat is een wet die geldt voor elke politicus.

Deze week volgde ik de gemeenteraad van Lochem. Er werd gediscussieerd over Lochem 3.0 en bomenkap. Er heerste verdeeldheid. Loslaten van oude structuren blijkt moeilijk. Na twee jaar concluderen dat 3.0 niet werkt leidt tot verschillende inzichten. Alles aanhorende tijdens zo’n raadsvergadering stel ik mezelf telkens de vraag hoe de lijntjes lopen tussen verschillende belangen, raadsleden en het College. Welke ik is aan het woord. Noem het gezond wantrouwen.

Hoeveel van hen die de raadsbankjes bevolken cijferen zichzelf totaal weg ten gunste van een unaniem fractiestandpunt? Wie van hen speelt privé een andere rol dan in de raadszaal? Vertrouw ik de spreker? Waarom wordt zo stellig aan een standpunt vastgehouden? Soms zelfs tegen eerdere afspraken in. De kwesties in de Lochemse Raad zijn eenvoudig van aard. Verbleken bij de spagaat waarin het Zwolse raadslid zich bevond. Hij worstelt ook nog eens met een dubbele nationaliteit. In de krant van dinsdag bewierookt hij vooral de voordelen van Nederland. Hoogste tijd om wat petten af te zetten zou ik denken. De ‘Turkse rel’ maakt duidelijk dat een gespleten mening niet zonder gevolgen blijft.