Het nieuws rond kerstdagen en oud en nieuw werd toch weer beheerst door geweld, wereldwijd vanwege aanslagen en dichterbij omdat een stelletje vernielzuchtige leeghoofden zich niet konden beheersen naar hulpverleners toe. Ons Staatshoofd sprak mooie woorden, deze keer vol van realisme. Er wordt niet meer naar geluisterd. Wie krijgt nog wel kans om een brug te bouwen en mensen op een vreedzame manier samen te brengen.

Mijn brein dreigde af te haken bij het aanhoren van alle ellende. Juist op dat moment twee koppen in de lokale media waarin iets over bruggenbouw wordt geroepen. Aha, een positief geluid! Dacht ik. Bruggenbouwers aan het werk, om verbindingen te leggen.

Om natuur te beschermen en wandelaars te laten genieten wordt op de Gorsselse Heide een brug aangelegd over natte delen in het terrein. Mooi plan, een win-win situatie zou je denken. Zo niet in de ogen van het puriteinse volksdeel dat zich met natuur bemoeit.

Het is lang geleden dat er kanonnen klonken over de Heide. Nu vindt de oorlogsvoering op subtieler wijze plaats. Een beetje zielige vertoning is het wel. Om gelijk te krijgen klonk protest, de vergunning was nog niet afgegeven en de aanleg al begonnen. Het werk is op formele gronden stilgelegd. Op de inhoud kon men geen winst behalen. De bruggenbouwers, de mensen die de verbinding zoeken, zijn gedwarsboomd door enkelen die fundamenteel anders denken. De mensenwereld kwam plots heel dichtbij tussen de heideplantjes. Ontgoocheling!

De kleurverandering van de oude IJsselbrug roept heftige reacties op. Oranje wordt blauw. Gezien het enorme aantal azijnpissers op de sociale media zou je bijna gaan denken dat het een waardeloos plan is. Dat valt mee. 

Laten we de veranderingen aan de IJsselbrug eens positief bekijken. Er wordt een wandelpad aangelegd met bankjes. ‘Heufsen’ en ‘Stadsen’ kunnen elkaar op een unieke plek ontmoeten om samen te genieten van het zicht op hun stad. Wat te denken van de voordelen voor het fietstoerisme! Er wordt veel geklaagd over het eerzuchtloze Zutphen. Met de keuze voor een nieuwe tint van het bruggenstaal krijgt die kritiek een waterig randje. Durven veranderen is een kwaliteit die aanspreekt. Wat mij betreft elke vijf jaar een ander likje verf om de stad een uniek kenmerk mee te geven. Ben nu al benieuwd vanuit welk gevoel tranen met tuiten worden gejankt bij het afscheid van blauw.