Noorderhaven, een prachtwijk of achterstandsbuurt?

Noorderhaven, een prachtwijk of achterstandsbuurt?

Let op: de onderstaande tekst is een column, geen (nieuws)artikel.

Sinds enige tijd verrijst op de fundering van het oude industrieterrein de Mars een nieuwe wijk genaamd Noorderhaven. Het moet een prachtige wijk worden met voorzieningen voor een ieder zoals het treinstation op loopafstand voor de forens. Maar ook winkels, de bakker en terrassen verschijnen er. Wie er rondloopt ziet een wijk verrijzen en word horendol van het lawaai wat er momenteel geproduceerd word. Maar als het dan straks af is dan heeft Zutphen ook weer een paradepaardje erbij. Tenminste, als je de uitwassen die er nu wonen er weer tussenuit haalt. Een rondgang door de wijk leert dat er ook mensen die hervestigingsrecht hadden van de wijk de Mars zijn geplaatst.

Niets ten nadele van de Mars, want ik heb er zelf gewoond maar dat was vroeger. Niet zoals de laatste stuiptrekkingen die te zien waren voor de definitieve sloop.
De teloorgang van een mooie wijk die er op het laatst uitzag als een drugs en alcohol paradijs voor de mensen die al genoeg problemen lijken te hebben in hun leven. Afgegleden in de diepte en de troost van de alcohol. Als ik dan door de Noorderhaven loop en ik zie de beide huizen naast elkander van buiten mooi maar met een doek voor de ramen besef ik dat deze mensen hier niet horen.

Hun tuinen aaneen getrokken vol met kapotte bankstellen, hondenpoep, half afgebouwde kennel met daarbovenop de resten van een surfplank. Om maar niet te spreken van het geblaf en de stank wat mij ten gehore komt als ik achterlangs probeer te lopen. Als ik dichterbij kom komt er een "dame"naar buiten die mij argwanend aan kijkt. Ik kijk terug en plotseling besef ik wie ze is. Iemand die ik ken van vroeger maar nu haast niet meer herken.
Dun, met vlassig haar langs haar gezicht en tanden die niet zouden misstaan met Halloween.

Ik schrik en kijk snel naar iets anders. Langzaam loop ik door en ik voel haar ogen in mijn rug prikken. Als ik de hoek om ben zucht ik en kijk naar de verrijzenis van de wijk, en vraag ik mij af wat de bewoners hier nu van vinden die hun huis gekocht hebben? Wat vinden zij van hun buren die duidelijk niet in deze wijk passen noch horen?
Ze veroorzaken overlast in de wijk dat is duidelijk, maar wie durft er iets van te zeggen? Of draaien ze net als ik hun hoofd om en verdwijnen ze achter hun eigen deur met de gordijnen gesloten? De wijk die een elan zou moeten hebben zal door dit soort mensen het gewenste effect van de bouwer en ontwerper nooit bereiken helaas. Ik blijf het volgen en ben benieuwd hoe dit afloopt. Word het een prachtwijk of word het een hoofdpijn dossier?

We wachten het af.

Reageren? Mail de redactie via [email protected].
Op deze publicatie rust copyright.