Mijn wekker gaat af. Weer een dag thuiswerken. Het ochtendritueel gaat van start en na het ontbijt nestel ik me neer op mijn werkplek. Ik heb uitzicht op een park en zie hoe treurig de bomen erbij hangen. Met saai grijs weer erbij wordt het uitzicht er niet beter op. Hoelang gaat dit nog duren, hoe lang moet ik hier nog in mijn uppie zitten?

Thuiswerken, ik ben niet de enige. Voor mij is het maar een paar weken maar ik weet dat veel mensen al tien maanden thuis werken. Ik zou denk ik helemaal gek worden. Na een paar weken kijk ik al helemaal uit om mijn collega’s weer te ontmoeten. Weer deel te nemen aan het sociale leven. Gezellig even kletsen, samen koffiedrinken, mensen ontmoeten en ga zo maar door.

Het thuiswerken is natuurlijk niet alleen maar negatief. Er zitten gelukkig ook wat positieve kanten aan. Zo kun je wat later opstaan en hoef je niet meteen in de kleren. Heerlijk in je kloffie beginnen met je werk is wel erg lekker. Ik moet wel op passen dat ik straks niet zomaar in mijn kloffie naar het werk ga.

"De eerste stappen naar een gewoon leven"

Inmiddels is in het hele land begonnen met het vaccineren tegen COVID-19. De eerste stappen naar een gewoon leven. Een leven waar iedereen zo enorm naar uitkijkt. Heel Nederland is Corona moe. Maar het is nog niet zover. Het vaccineren loopt niet zoals het moet. In mijn beleving worden alle bewoners in verzorgingstehuizen allemaal in één keer gevaccineerd maar tot mijn verbazing is dit helemaal niet zo. Marietje op nr. 19 heeft al een vaccin gehad via haar specialist. Ans op nr. 21 moet nog even wachten want zij krijgt een vaccin van haar huisarts en wanneer de buurman op nr. 23 wordt gevaccineerd weet niemand. De verpleegkundige van dit tehuis verteld dat het nog wel maanden kan duren voordat alle bewoners gevaccineerd zijn. Als dit tehuis het vaccineren zelf zou hebben gecoördineerd dan zou in 1 dag alle bewoners zijn gevaccineerd.

Waar gaat het mis? Is Nederland dus toch niet zo goed in het coördineren van het grootschalig vaccineren? Hier krijg je toch geen antwoord op want iedereen wijst naar elkaar. Wat ik wel weet is dat het helaas nog lang gaat duren voordat wij ons gewone leven weer op kunnen pakken. Dus ik zit hier nog wel even in mijn uppie, met uitzicht op treurige bomen.