De afstand tussen burger en overheid staat al lange tijd flink in de belangstelling. Landelijk zijn er de nodige akkefietjes, maar dichter bij huis maken we dat ook mee. Recent kwam weer eens in het nieuws hoe moeizaam het proces verloopt met betrekking tot het ondergronds brengen van de hoogspanningskabels bij Zutphen en Warnsveld. Jaren wordt er over gepraat en het aanpakken van die klus komt geen stap dichterbij.

Deskundige wetenschappers en lokale politici schijnen het volkomen eens te zijn over de gevaren van zwevende kabels over een bebouwde omgeving. Inhoudelijk kan ik daarover geen zinnig woord zeggen, domweg omdat ik er geen verstand van heb. Om die reden vertrouw ik op het oordeel van geleerden met een onderbouwd verhaal. Ik word vrolijk als ik merk dat lokale en regionale politici zich druk maken over de gevaren waaraan de burger blootstaat en aangeven dat het probleem moet worden opgelost. Het schijnt te gaan om pakweg duizend mensen die in de risicozone wonen. In de gemeenteraad van Zutphen tot zover geen probleem.

Echter, zoals vaker heeft ook dit muisje een staartje. Het kostenplaatje van de operatie schijnt circa 18 miljoen euro te bedragen. In het verleden zijn de plannen daar al eens op afgeketst. Maar, er veranderde wat: naar verluidt wordt van de lokale overheden verwacht dat zij samen daarvan nog maar zo’n 10 -15 procent opbrengen. De rest is rekening Rijksoverheid. Meteen doen zou ik zeggen.

"Nou, dat valt tegen"

Maar ja, het gemeentebestuur van Zutphen hef gin naegel um de konte te krabben; er zijn geen centen. Zij moet dus geholpen worden. Dan reken je op de eerstvolgende bestuurslaag, de Provincie Gelderland. Nou, dat valt tegen, er wordt moeilijk gedaan. Dergelijke projecten worden niet ondersteund als er geen provinciaal belang is. Een overheidsorgaan dat een terugtrekkende beweging maakt als het gaat om het welzijn van haar eigen burgers. Dat heb ik onlangs vaker gehoord?

Gedeputeerden delen graag cadeautjes uit aan grote manifestaties als de Giro et cetera. Hoe kijken zij, die glunderend van trots naast de winnaar op het podium staan, naar de gewone burger? Zien ze die überhaupt wel, of bewegen zij zich uitsluitend in bestuurderskringen en is de kiezer een figurant die af en toe, naar eigen voorkeur, met een verrekijker in beeld wordt gebracht? Het instituut Provincie lijkt mijlenver af te staan van de mensen om wiens stem zij elke vier jaar vragen.