In Utrecht zijn een moskee en een synagoge beklad met hakenkruizen. Donker gedachtegoed, waarin de kleuren bruin en zwart domineren, werd geprojecteerd op gebedshuizen. Het antwoord dat vanuit deze geloofsgemeenschappen kwam: samenwerken om het kwaad te bestrijden. Dat zijn mooie initiatieven die verbroedering bevorderen zonder elkaars opvattingen te bestrijden.

Een bevriende Surinaamse man vertelde mij ooit verhalen over zijn ouders. Die gingen als evangelisten van Protestant Christelijke huize naar Suriname, stichtten daar een huis voor weeskinderen en zorgden voor onderwijs. In het lokale maatschappelijke veld werkten zij samen met andere religieuze en seculiere organisaties: Hindoes, Moslims, Rooms Katholiek etcetera. Er was respect en men zat de ander niet dwars met geloofskwesties. Ieders religieuze achtergrond werd ondergeschikt gemaakt aan het gezamenlijke doel dat hen voor ogen stond: een vreedzame samenleving creëren waarin iedereen zich kan ontwikkelen en mag meedoen. Ongetwijfeld zal men blij geweest zijn met elk zieltje dat zich aansloot bij de eigen gemeenschap; maar van animositeit was op dat vlak blijkbaar geen sprake.

Toen de vader overleed moest er voor de uitvaartplechtigheid worden vergaderd over een draaiboek, omdat de belangstelling enorm bleek. Elke organisatie en geloofsgemeenschap wilde aanwezig zijn met eigen woorden, gebaren of gezang. De sprekersvolgorde van de Pandit, de Imam, de Pastoor en de Dominee werd in gezamenlijkheid vastgesteld.

"Wat we ermee doen is aan ons"

De mensen van de synagoge en de moskee in Utrecht en ook de mensen in Suriname snappen dat begrip hebben voor elkaar het begin is van het licht van de vrede, dat over de aarde kan schijnen. Voor iedereen, gelovig of niet gelovig schijnt ergens aan het firmament een ster die de weg wijst. Wat we ermee doen is aan ons. Ik gun iedereen het vooruitzicht van nieuw licht, opdat het donkerste dat zich in de mens manifesteert; haat, verderfelijke woorden, onverdraagzaamheid, gelatenheid, definitief wordt verslagen.

Vrede op aarde; dat zijn grote woorden, maar het begint klein. Respect tonen jegens de ander, het ik wat minder belangrijk gaan vinden, empathie ontwikkelen; voorbeelden genoeg om wat mee te doen. Mijn eigen traditie kent de ster van Bethlehem die in het donker de weg wees. Ondanks de moeilijke tijd waarin we nu leven waar teleurstellingen de overhand lijken te hebben, wens ik dat niemand de zoektocht opgeeft naar tekens van hoop en zicht op betere tijden. Fijne Kerst.