Wat wil jij opgeven om tegemoet te komen naar een ander? Als wij zwarte Piet opgeven, geef jij dan de bourka op? Er zijn mensen in Nederland die een bourka kwetsend vinden, het symbool van vrouwenonderdrukking, en anderen zien zwarte Piet als symbool van slavernij. Wat kunnen wij doen om anderen niet te kwetsen? Wat willen we doen om elkaar tegemoet te komen? Of is het éénrichtingsverkeer? Willen we een echte open discussie? Of alleen maar schreeuwen? Het zijn vragen die in mijn hoofd steeds langskomen. Wij willen als samenleving wel alles voor ons zelf, maar liever niks opgeven.

In ons land gebeuren vele goede dingen, wij zijn een multiculturele samenleving, maar onze eigen cultuur is erg belangrijk voor ons. Dat is niet alleen voor onze kaas, klompen en tulpen cultuur, maar ook voor de andere culturen. Ik weet niet zo veel van andere culturen, ja ik ken de Turkse gastvrijheid, heel anders dan ons rondje met de koekjestrommel die dan weer opgeruimd wordt.  Een tafel vol hapjes en zoete lekkernijen is wel even anders dan het kopje koffie met 1 koekje bij ons.

Zijn wij echt zulke slechte mensen die alleen maar discrimineren? Je zou het bijna gaan geloven als je de geluiden overal hoort. Misschien kunnen wij ons best wel verbeteren, maar ik had niet de indruk dat wij het heel erg slecht deden. We mopperen wel eens op elkaar, door alle culturen bij elkaar komt er soms wat frictie. Wij begrijpen elkaar niet altijd even goed. Maar mijn cultuur en jouw cultuur kunnen dan wel verschillen hebben, en sommigen zijn discutabel, moeten wij dan elkaar met boze vingers toewijzen?

"Het is als in een huwelijk"

Wij hebben een land waarin wij vrijheid van meningsuiting hebben, een groot goed. Je woont in een prachtig en toch best heel tolerant land, wat je afkomst ook is, je mag hier studeren, werken, wonen en er ook nog een mening op na houden. Discussies voeren en zeggen dat iets je kwetst. Maar het vernielen van beelden, of oproepen tot plunderingen gaat mij wel te ver. Het is als in een huwelijk, je slaat je partner ook niet als je het oneens bent met elkaar, dat gaat te ver. Er zijn grenzen om je zin te krijgen. Ik vind het goed dat de geschiedenis goed wordt verteld, met de goede kant van de gouden eeuw, en de slechte kant van deze eeuw. Slavernij is heden ten dage nog steeds niet uitgebannen, het mag niet meer, maar het gebeurt nog steeds.

Wat willen wij doen om samen tot een oplossing te komen? Niet alleen vertellen wat de ander moet doen. Laten we respect hebben voor elkaar en voor elkaars gevoel, dat betekend niet afdwingen met geweld van je mening, want dan ben je net zo slecht. Soms denk ik ook, je zegt dat nu wel, maar in Nederland mag je dat zeggen, zonder dat het je vrijheid gaat kosten, zonder dat je vermoord wordt. Dat moet je eens proberen in andere landen. Nederland is niet perfect, en er moet altijd ruimte zijn voor een goed gesprek, een pittige discussie, maar lieve mensen, laten we het met goed onderbouwde argumenten doen, en niet met ik trap zwarte piet voor zijn bek.