Begin van deze week was op tv de laatste uitzending van BNNVARA's Frontberichten. Ruim twee maanden lang kregen we beelden en verhalen voorgeschoteld van de werkers in de frontlinie, zij die de corona slachtoffers verzorgden. 

Later op de avond was NPO1’s talkshow Op1 volledig aan de laatste aflevering gewijd. Een aantal hoofdrolspelers zat aan tafel. Dat was opnieuw indrukwekkend, net als hun eerdere verhalen. Onder hen nogal wat jonge artsen en verpleegkundigen (afgezet tegen mijn eigen leeftijd dan). Ik zag jonge mensen die in staat zijn om ons in gewone taal en zonder opsmuk duidelijk te maken waar het om draait. Zij gebruiken geen jargon waar weinigen iets van begrijpen. Het mooiste dat ik zag (bij iedereen); oprechte betrokkenheid naar de mensen die aan hun zorgen zijn toevertrouwd en gedrevenheid en passie voor hun vak.

Deze groep mensen behoorden op school ongetwijfeld tot de meest getalenteerde leerlingen. Dat is een voorwaarde voor toelating tot een medische studie. Passie en gedrevenheid voor een vak is natuurlijk niet voorbehouden aan medici. Dat zijn elementen die iedereen van nature heeft, of gaandeweg opdoet, en voldoening brengen bij het werk dat zij doen. Je moet er zelf wel in geloven, voor willen gaan en de juiste keuzes maken.

De laatste jaren hebben we het één en ander aan ons huis verbouwd. Onder de vaklieden die langskwamen, jong en oud wisten waar ze het over hadden en leverden vakwerk. Bij de installatie van een nieuwe kraan, het installeren van zonnepanelen, zonneschermen en dakisolatie; bij hen ontwaarde ik eenzelfde soort passie voor hun werk als zondagavond bij de medici.  

"Een beetje drammerig gezeur begint dat inmiddels wel te worden"

Binnenkort zullen er weer tassen aan vlaggenstokken hangen. Door de omstandigheden worden de uitslagen deze keer niet omlijst met feestelijkheden. Over dat gemis worden veel artikelen geschreven. Een beetje drammerig gezeur begint dat inmiddels wel te worden. Om het populair uit te drukken: dat is nogal 2019! We leven inmiddels in een andere wereld. Ik gun al die geslaagden vooral dat zij goeie keuzes gaan maken voor het vervolg van hun leven. Dat zij hun levensgeluk niet laten afhangen van een misgelopen feestje of status, maar hun hart durven volgen. 

Leraar, timmerman, automonteur, boekhouder of chirurg, het maakt niet uit, omdat elke gepassioneerde vakman en -vrouw, die zijn of haar talenten volop aanspreekt, dezelfde waardering verdient. Het zijn niet alleen maar Frontberichten die het ons laten zien.