De OV chipkaart

De OV chipkaart

Let op: de onderstaande tekst is een column, geen (nieuws)artikel.

Toevallig had ik pas geleden mijn anonieme OV chipkaart in de handen. Een kaart die ik niet zoveel gebruik maar toch handig is om in huis te hebben. Nu zag ik dat mijn OV kaart bijna is verlopen. Zo’n kaart is maar 5 jaar geldig. Ik ga maar eens op internet kijken wat ik nu moet doen. Als eerste lees ik dat je een anonieme kaart niet kunt vernieuwen. Dus dat betekend weg € 7,50, het bedrag wat ik 5 jaar geleden voor deze kaart heb betaald? 

Verder lees ik dat ik mijn saldo op de kaart terug vragen kan vragen. Nou dat is een meevaller want er staat nog een aardig bedrag op dus dat is dan wel de moeite waard om in actie te komen. Het blijkt dat ik een formulier moet gaan invullen, nou lekker ouderwets. Formulier kan ik wel eerst digitaal invullen en daarna ontvangt ik die dan als PDF in mijn mail. Het ingevulde formulier print ik uit en ik zie dat ik mijn OV kaart erop moet plakken.

"Met pijn in mijn hart plak ik mijn oude vertrouwde kaart op het formulier..."

Betekend dit nou dat ik afstand moet nemen van mijn eigen kaart? De kaart waar ik € 7,50 voor betaald heb, wat mijn eigendom is? Met pijn in mijn hart plak ik mijn oude vertrouwde kaart op het formulier en vouw deze dubbel en doe dit in een envelop. Nu nog even het postadres erop schrijven en het kan op de post. Tot mijn verbazing is het geen antwoordnummer en dat betekend dat ik ook nog portokosten moet betalen. Portokosten voor een gewone brief is tegenwoordig € 0,91 cent. Dus op zoek naar een postzegel, plakken maar en op naar de brievenbus.

Binnen 15 dagen krijg ik mijn geld terug op mijn rekening, dus ik ga rustig afwachten. Als ik nu eens ga optellen  wat het mij allemaal heeft gekost is het een flink bedrag om zo’n OV kaart in huis te hebben. Ik heb al 1 x € 7,50 moeten betalen voor deze kaart. Nu moet ik natuurlijk opnieuw een OV kaart kopen en dat kost me weer € 7,50. Ik gebruik mijn OV kaart meestal alleen voor de trein en dat betekend dat ik er opnieuw € 20,00 op de kaart moet gaan zetten voordat ik deze kan gaan gebruiken.

Bij elkaar is dit €  35,00 plus de postzegel dat ik heb moeten betalen is € 35,91 en ik heb nog geen meter afgelegd met de trein. Het is bijna niet de moeite waard om het geld terug te vragen als ik opnieuw zoveel geld kwijt ben. Ik ga er eens diep over nadenken of ik nog wel een nieuwe kaart ga kopen. Ik ga denk ik maar weer reizen op de ouderwetse manier. Gewoon via internet een kaartje kopen, ook al kost me dat een euro per kaartje meer. Voor die € 35,91 kan ik toch  mooi 35 keer een onlinekaartje kopen en 35 keer met de trien reizen in 5 jaar haal ik toch niet. Hoe langer ik hier over nadenk hoe beter me dit klinkt. Eindelijk weer reizen met een kaartje en hopen dat de conducteur er een gaatje in komt knippen.

Reageren? Mail de redactie via [email protected].
Op deze publicatie rust copyright.