ZUTPHEN - Gehandicapt zijn, uiteraard iets wat niet fijn is of waar je trots op bent. Maar als je ermee te maken krijgt wil je het liefst dat alles meezit. De sleur en procedures zijn niet altijd even prettig. Gezien het emotioneel al wat meebrengt is het fijn als alle instanties meewerken. Echter gaat dat in Zutphen niet zo, heeft Emily ervaren.

Emily is in de veertig, en heeft sinds enkele jaren moeite met lopen. In die jaren is het alleen maar verslechterd, artsen kunnen nog niet precies vertellen waarom. Omdat het lopen dus moeilijk gaat, heeft ze een gehandicaptenparkeerkaart aangevraagd. Met zo’n kaart mag je in heel Europa op de bekende gehandicaptenparkeerplaatsen parkeren.

“De keuringsarts was van mening dat ik over twee jaar weer normaal zou kunnen lopen, terwijl mijn behandelaar zegt dat het achteruit gaat.”

Ze klopte aan bij de gemeente voor de aanvraag. Die verwees haar al snel door naar Het Plein, de organisatie die taken als uitkeringen en zorg regelt voor de gemeente. Aangekomen bij Het Plein werd het aanvraagtraject gestart. Tijdens dat traject heeft ze meerdere contactpersonen gehad, waardoor ze alles telkens opnieuw moest uitleggen. Ze moest gekeurd worden door een arts, omdat de verklaring van haar eigen arts niet opgevraagd mocht worden, ook niet als ze daar zelf toestemming voor gaf. Vervolgens kreeg ze de parkeerkaart voor twee jaar toegekend. Echter moest ze hetzelfde bedrag betalen als voor vijf jaar: € 135. “De keuringsarts was van mening dat ik over twee jaar weer normaal zou kunnen lopen, terwijl mijn behandelaar zegt dat het achteruit gaat.”

Parkeerplaats
Omdat dichtbij huis parkeren ook soms niet mogelijk was, vroeg ze ook een ‘eigen’ gehandicaptenparkeerplaats aan. Op naar Het Plein om die aan te vragen, waar ze werd doorgestuurd naar de gemeente, want die gaat daarover. Enige tijd later stond er een bord voor de deur voor de parkeerplaats. Rekening: € 375,00. Het bord staat er zolang Emily in aanmerking komt voor de parkeerkaart. Verder komen er enkel kosten als het kenteken van de auto wijzigt, er wordt dan € 40,- in rekening gebracht voor een nieuw onderbord.

Maar een parkeerplaats voor de deur is niet het enige probleem. In de stad zijn ook te weinig parkeerplaatsen die op korte afstand van de binnenstad zijn. De gemeente telt zo’n 25 openbare gehandicaptenparkeerplaatsen. En dat zijn er te weinig volgens Emily: “Vaak parkeren er mensen zonder kaart, daar moet meer handhaving voor komen. Maar op veel locaties is maar één plek, en vol is vol.”

“Het Plein heeft zonder mijn toestemming medische gegevens doorgegeven aan de gemeente."

Fietsen
Omdat parkeren in de binnenstad niet mogelijk is, en ze niet altijd met de auto wil, heeft Emily een elektrische fiets. Omdat ze niet telkens wil omfietsen heeft ze een ontheffing aangevraagd om te mogen fietsen in voetgangersgebied. Ze klopte eerst aan bij Het Plein, maar die verwees haar door naar de gemeente, want die gaat daar weer over. De vraag was helder: “zou ik misschien in aanmerking komen daarvoor?” Vervolgens kreeg ze enkele weken later een brief op de mat, met een geplastificeerd kaartje: de ontheffingspas. “Het Plein heeft zonder mijn toestemming medische gegevens doorgegeven aan de gemeente. Daarnaast mag ik ook nog eens 41,70 euro betalen voor dat kaartje! Terwijl ik enkel vroeg of het kon.” De medewerker van de gemeente waarmee ze contact had, heeft daarnaast nooit gesproken over eventuele kosten.

Kosten
En die kosten, lopen behoorlijk in de papieren. “Het lijkt misschien niet veel, maar tel alles maar eens bij elkaar op!” Emily krijgt natuurlijk wel een vergoeding van de zorgverzekering voor bijvoorbeeld fysiotherapie, maar niet voor een elektrische fiets, of een gehandicaptenparkeerplaats. 

De naam van de betrokkene is gefingeerd, de echte naam is bekend bij de redactie.