LOCHEM - Toen hij op 19 maart 2014 in het stemhokje stond, had hij nog geen flauw benul. Bert Groot Wesseldijk werkte als manager bij de Rabobank. Enkele maanden later veranderde zijn carrière. De inmiddels 53-jarige Lochemer neemt na zo’n zeven jaar afscheid als wethouder. Hij blikt terug op zijn wethouderschap, met hoogte- en dieptepunten.

Waar sommigen hun politieke carrière al hebben uitgestippeld, was daar bij Groot Wesseldijk geen sprake van. Een politicus is hij niet, maar zoals hij zelf zegt: een bestuurder. “Ik werd gevraagd als wethouder en zag het als een mooie kans”, vertelt hij. “Ik wilde iets anders gaan doen en zag dit als een mooie tussenfase naar iets nieuws.” Die tussenfase bleek uiteindelijk bijna twee termijnen te duren.

Jelle Seubring sprak met de vertrekkende wethouder Bert Groot Wesseldijk. Lees verder onder de podcast...

Mede vanwege zijn werk bij de bank werd Groot Wesseldijk wethouder van financiën. Daarnaast houdt hij van werken met cijfers. Maar of hij ook een speciale passie heeft voor geld? “Nee, ik heb geen passie voor geld. Geld is een middel om iets te bereiken. Ik heb wel iets met getallen maar vooral heb ik iets met doelstellingen wat je daarmee wil bereiken.” Ruim twintig jaar dook hij voor de bank in cijfers van bijvoorbeeld bedrijven. Toen hij wethouder werd ontdekte hij dat het er flink anders aan toegaat bij de gemeentelijke financiën.

Nog voordat hij volledig was ingewerkt kreeg hij een flinke opdracht op zijn bureau. De gemeente Lochem moest de hand op de knip gaan houden. Groot Wesseldijk moest, samen met het college en de gemeenteraad, een besluit nemen over 2,7 miljoen euro aan bezuinigingen. “Het was een pittige start. Maar ik heb nooit het gevoel gehad om hard weg te willen rennen.”

Hoogtepunt: ‘trots op glasvezel’

De bijna twee volledige collegeperiodes sluit hij af met trots. Trots op de gemeente en trots op wat hij heeft kunnen bijdragen. “Het mooiste zijn de kleine persoonlijke dingetjes, waardoor je met een glimlach naar huis gaat. Maar ik ben altijd met plezier naar mijn werk gegaan. Maar juist als mensen dankjewel zeggen, is dat het allerleukst.” Niet alles ging perfect, maar sommige dingen gingen bijzonder goed. Waaronder de aanleg van glasvezel in het buitengebied, wat in deze coronatijd een behoorlijk nuttig project blijkt te zijn geweest.

Dat is ook één van de meest zichtbare – “althans, het zit onder de grond” – projecten die hij heeft uitgevoerd. “We hebben best wat dingen uitgeprobeerd zodat de markt in beweging kwam. Uiteindelijk wilden we zelf buizen in de grond leggen die de providers konden huren. Eigenlijk wil je dat niet, maar zonder dat zouden we nooit snel glasvezelinternet gehad.” Toen wilden plotseling twee providers in zee met de gemeente, mits er genoeg aanmeldingen kwamen.

“Door de hele gemeente heen zijn er spontaan ambassadeurs opgestaan en hebben ze de gemeente hiermee geholpen”, vertelt de wethouder. “Ze hebben het hele keuzeproces van de inwoners begeleid.” Door corona werken we nu veel thuis, afhankelijk van de digitale middelen. “Als je die telefoonlijn gebruikt had, was dat niet gelukt. In deze tijd zijn we erg blij met onze glasvezel.” Achteraf kreeg Groot Wesseldijk veel spontane bedankjes van inwoners. En was het dan ook goed besteed belastinggeld? “Uiteindelijk heeft het de gemeente weinig gekost, want de inwoners betalen aan de provider.”

Dieptepunt: ‘het containerongeluk’

Als wethouder ben je erg betrokken bij de samenleving. Dat betekent dat er ook minder leuke kanten zijn aan het werk. In het wethouderschap van Groot Wesseldijk was er één groot en opvallend dieptepunt. Als wethouder sport was hij betrokken bij zwembad De Beemd. “Een aantal jaren geleden stond ik in een parkeergarage bij de provincie voor de nieuwjaarsreceptie. Toen kreeg ik een telefoontje dat er een ongeluk was gebeurd bij De Beemd.”

Het bleek om de hoofdbadmeester te gaan, die vastzat in een container. “Hij leek het niet te halen. Dat waren de eerste berichten die ik kreeg”, vertelt hij. “Als je hem dan persoonlijk kent, hij is van mijn leeftijd, en je bent bestuurlijk betrokken, raakt je dat. Dat blijft eeuwig in mijn herinneringen mee.”

Het had veel impact. “Voor de familie tien keer meer dan voor mij, voor hen blijft er een gat achter van een vader die weg is uit een gezin. Dat sloeg in als een bom” De lokale betrokkenheid als wethouder is dan pittig. “Door die betrokkenheid kan je het ook goed plaatsen.” Uiteindelijk overleefde de hoofdbadmeester het niet.

Nieuwe stap in de carrière

Hij was van plan twee termijnen vol te maken. Samen met zijn vrouw besloot hij onlangs dat er geen derde termijn meer kwam. “Ik kan nu nog zeggen dat ik begin vijftig ben, straks kan dat niet meer”, zegt hij grappend. “Thuis was de keuze dus gemaakt en ik had de partijen (Gemeentebelangen, red.) ingelicht.”

Hoewel hij nog niet actief aan het zoeken was, kwam er een nieuwe baan op zijn pad. “Toen kwam er ineens iets voorbij, het directeurschap van Tribuut”. In die functie zag hij dingen terug die hij eerder deed bij de Rabobank. Dat sprak hem aan, waardoor hij besloot te solliciteren. “Het was iets wat ik zou willen doen na mijn wethouderschap, maar je kan dan niet wachten.”

Groot Wesseldijk gaat het politieke gedoe niet missen. “Het kan dat er in de raad een heel gedoe is waarbij je denkt: ‘hoe ben ik hierin terecht gekomen?’. Al hebben we met de raad een prima samenwerking.” Verder gaat hij de verwijten die hij soms krijgt niet missen. “Met al je inzet probeer je de juiste keuzes te maken, maar als mensen het persoonlijk maken komt het wel eens binnen. Dat weet je ook, maar het blijft vervelend.”

Lochem: ‘blijf vooruit gaan’

“Laten we zorgen dat we niet stil blijven staan. Het is niet zodat als je alles houdt zoals het was, dat het ook goed blijft. We hebben een mooie gemeente met veel groen en levendigheid. We moeten het hebben van de samenleving zelf en realiseren dat wat we hier in het gemeentehuis doen dat dat voor de inwoners is. Stilstand is achteruitgang.”

Bert Groot Wesseldijk.

© Jelle Seubring / LGLD