Het gebeurd nog wel eens dat je op een latere leeftijd moet gaan solliciteren. Een brief maken is al lastig en als je dan wordt uitgenodigd voor een gesprek dan moet je je daar uiteraard goed op voorbereiden. Dit heeft Rudy ook gedaan. Rudy is 60 jaar en helaas kwam hij door een reorganisatie op straat te staan. Rudy is hoog opgeleid en had een hele goede baan. Hij vraagt een uitkering aan en neemt even de tijd om dit alles een plekje te geven.

Hij heeft natuurlijk sollicitatieplicht en gaat dan driftig aan de slag. Hij had zich wel bedacht dat hij het over een hele andere boeg wil gaan gooien en gaat op zoek naar een hele andere job. Maar als snel komt hij er achter dat het lastig is, wat wil hij nou, wat is leuk, wat is niet leuk? Doordat hij een uitkering heeft kon hij een bijeenkomst bijwonen en een beroepskeuzetest gaan doen. Daar kwam uit dat hij geschikt zou zijn als treinmachinist. En dat leek hem ook erg leuk.

Rudy ging aan de slag met zijn sollicitatiebrief en diende die in. Het duurde een aantal weken voordat hij wat hoorde maar wat hij hoorde klonk hem goed in de oren. Hij zou een telefonische sollicitatiegesprek krijgen, maar het kon nog wel even duren voordat hij gebeld zou worden. De bewuste dag brak aan en om 11.00 uur kon hij het belletje verwachten. Rudy had zich goed voorbereid en vond het wel een beetje spannend. Om 11.15 uur had hij nog geen belletje gehad en liep hij te ijsberen door zijn woonkamer. En ja hoor 11.20 uur ging dan eindelijk de telefoon.

Rudy kreeg een medewerker van het bedrijf aan de telefoon en die vertelde meteen dat hij zo’n gesprek nog niet eerder had gevoerd. Het was zo druk bij zijn bedrijf dat hij en andere collega’s deze taak erbij hadden gekregen. ‘We gaan gewoon even mijn lijstje afvinken’ melde hij aan Rudy. De eerste vraag is: ‘te bent toch 12 april jarig?’ ‘Nee’, zegt Rudy ’13 april’. ‘O ja’ zegt de medewerker van het bedrijf ‘ik zie het staan’. ‘Hoe oud ben je?’. Rudy dacht: ‘wat een rare vraag, je ziet toch mijn geboortedatum? Of kan hij dit niet uitrekenen?’. Rudy antwoord netjes: ’60 jaar’. Volgende vraag: ‘wil je wel 40 uur werken’. ‘Uiteraard’, antwoord Rudy. ‘Je moet wel een opleiding volgen van 52 weken en dan heb je geen vakantie’. Rudy zeg: ‘Die opleiding is prima maar in 52 weken geen vakantie? Dat kan toch niet?’. ‘Als je een snelle leerling bent dan heb je misschien geluk dat je wel vakantie kunt krijgen’, antwoord de medewerker. Rudy meldt dat de sollicitatie dan maar over moet laten gaan want in 52 weken geen vakantie is voor hem geen optie. De medewerker antwoord: ‘dan is het een helaasje?’ ‘Een helaasje, wat bedoeld u daar mee?’, vraagt Rudy. ‘Nou dat zet ik onder mijn formulier ‘helaas’ en lever deze in bij mijn bedrijf’. Rudy was perplex en beeindigt het gesprek.

Rudy bleef beduusd nog even zitten en was verbaasd over hoe dit gesprek was gegaan. Hij had zich zo goed voorbereid en er werd helemaal niks gevraagd qua opleiding, ervaring en ga zo maar door. Hij snapt er niks van. Dit is een bedrijf die staat te springen om mensen en vooral om treinmachinisten. Dit bedrijf spoort niet, of die medewerker. Rudy laat dit maar gaan en gaat lekker wandelen en geniet van alle vrijetijd die hij nu nog heeft.