Wie heeft de wijsheid in pacht? Ik niet, ik ben maar een gewone vrouw van 46 jaar, met een gezin en wij werken gewoon dagelijks om ons hoofd financieel boven water te houden. Ik ben geen geleerde wetenschapper in de weet ik wat voor kunde. Ik heb ook zeker niet alle wijsheid in pacht. Wanneer ik naar de wereld kijk, en de oplossingen die miljarden gaan kosten, denk ik dat onze overheden ook de wijsheid niet in pacht hebben. Mijn moeder leerde mij als kind, dat ik eerst moest nadenken voor ik iets stoms zou gaan doen.

Dus vanmorgen heel erg vroeg zat ik er over te denken, wat voor gevolgen dingen kunnen hebben. Om de opwarming van de aarde tegen te gaan, hebben mensen bedacht dat wij windmolens en zonnepanelen moeten gaan bouwen. Een stuk natuur wordt opgeofferd om er fabrieken neer te zetten, deze maken de windmolens en zonnepanelen, die ergens moeten staan. De zeeën en oceanen worden volgebouwd met windmolens, het water geleid de zware brommende geluiden die deze windmolens veroorzaken; dat kan in mijn simpele brein gewoon niet goed zijn voor het zeeleven. Bossen worden gekapt en natuurgronden opgegeven om er zonnepanelenweides van te maken. Ziet er ook heel natuurlijk en gezond uit.

Wij moeten deze schonere energie ook wel hebben, want ja, klimaatcrisis. De bomen die allemaal gekapt zijn, leefde op stikstof en produceerde zuurstof, dat was toch het probleem, de stikstof? Wat weet ik er nou van? Ik ben tenslotte maar een gewone vrouw van 46 jaar. Dieren zijn ook een bron van vervuiling, dus weg ermee, we bouwen laboratoriums om kweekvlees te maken. We hebben avocado plantages voor de vitamientjes, dat daar ook miljarden bijen voor vermoord worden, laten wij even buiten beschouwing. Dat deze de hele wereld over moeten, is ook maar even bijzaak. Geen appelboomgaarden meer in ons land, want we hebben de ruimte nodig om vele huizen te bouwen. We noemen het groen doen, want groen zijn is hip.

Over twintig jaar van nu, wanneer de zonnepanelen en windmolens aan vervanging toe zijn, dan hebben we een stuk grond nodig waar wij het afval kunnen gaan dumpen. Wanneer ik hier zo over nadenk, hebben wij dus meer rotzooi nodig, minder natuur om groener te zijn? Dat is de oplossing? Miljoenen jaren dat wij mensen met de natuur hebben samengeleefd was zinloos, we moeten meer zooi hebben en meer spullen en meer fabrieken en mensen eeuwig in leven proberen te houden om een gezondere aarde aan over te houden?

Soms denk ik dat de enige manier om de aarde weer gezond te krijgen veel radicaler zal moeten zijn, mensen moeten weer dood mogen gaan, terug naar het leven met de natuur en met veel minder zogenaamde vooruitgang. Ik denk dat de natuur heel goed weet wat de oplossing is, alleen dan moeten wij terug in de tijd en zonder al onze luxe. Wanneer ik daaraan denk vind ik dat ook weer een beetje lastig, zonder mobieltje en geen vliegreisjes meer. Met paard en wagen ons weer verplaatsen en bordspelletjes spelen om de avonden te vullen in plaats van tv kijken. Ook ik ben een verwend luxepaard, en ik wil graag ook eens in de zoveel jaar op vakantie. Ik pak maar een mok koffie, want ook vanmorgen heb ik het probleem niet opgelost, ik denk dat wij mensen wel weten hoe we de vervuiling tegen kunnen gaan, maar niemand wil dat scenario echt bekijken. Inclusief ikzelf niet. Misschien halverwege? Een beetje terug, maar niet alle luxe weg? Een half bakken oplossing? Weet u, over twintig jaar van nu, hebben we nog steeds een groot probleem, omdat wij met zijn allen eigenlijk geen echte oplossingen willen, dus blijven we bomen kappen, fabrieken bouwen, om oplossingen te bedenken, die over 20 jaar van nu, nog steeds rampzalig zullen zijn.