Het is mijn vrije dag en ik stoor mij al de hele dag aan de ramen, waar de zon vandaag goed duidelijk maakt hoe smerig ze zijn. Het heeft nog niet zoveel zin om ze schoon te maken. We zitten nog steeds in de rommel vanwege de vloer die vervangen moest worden. We leven inmiddels al een poosje op planken, de meubels staan er even op, meer zodat het net lijkt alsof we een beetje nog een huis hebben. Er is onverwachts vertraging gekomen met het vervangen van de vloer. Je weet dat er tijdens een verbouwing onvoorziene zaken kunnen komen en daar hebben wij nu ook even last van, al 3 weken. 

Schoonmaken heeft dus niet zoveel zin op dit moment. Overal ligt wat stof en ik kan niet bij het raam aan de voorkant komen. De vensterbank ziet er goor uit net als het raam. Een ijverige spin is al poosje druk bezig om er een flink web te bouwen en door het stof wat nog steeds in huis dwarrelt zijn de vitrage inmiddels een smerige kleur geel. Ik schaam mij enorm voor hoe het huis er nu uit ziet. Een bouwput waar we nog heel even geduldig in moeten wonen. Het beetje schoonhouden wat wel kan, gebeurt dan ook met de Franse slag. Ik zal blij zijn als de mannen weer verder kunnen met de vloer! Daarna kan ik met een emmer met sop door het huis en nieuwe vitrage wat ik mijzelf heb beloofd als troost voor de weken van verbouwen. 

Tegen half 5 zie ik een mailtje binnen komen, het is van de glazenwasser die aankondigt morgen langs te komen om onze ramen buiten te lappen. Ik schiet in de stress! Ik schaam mij zo vreselijk voor de rommel en troep, maar vooral voor de ramen waar een waas stof op zit. Ik kan het niet laten om in plaats van te gaan koken, toch eerst een emmer sop te maken om de ramen te lappen. Wanneer ik na een half uur klaar ben in de kamer en keuken met de ramen, weet ik dat het stof er overmorgen weer net zo tegenaan zit. Ja, ik schaam mij voor de glazenwasser die echt wel ziet dat wij midden in een verbouwing zitten. Ik schaam mij zo dat ik tegen beter weten in de ramen binnen toch even lap. Aan de voorkant kan ik er niet bij komen. Ik kan er eigenlijk wel om huilen. 

Gelukkig ben ik morgen zelf niet thuis, dus ik hoef de glazenwasser niet onder ogen te komen. Ja, het huis is vuil van de verbouwing en ik kan er niet meer tegen! Nog even doorbijten en dan wordt het echt heel erg mooi. Beter in elk geval! Want na 3 weken op planken te leven in de stof is alles al beter dan dit. Nee, ik hoef gelukkig niet het programma; help mijn man is klusser in te schakelen. Toch hoop ik wel dat aan het einde van deze week wij weer verder kunnen gaan met de vloer. Want na 3 weken in de zooi kan ik inmiddels wel gillen!