Ik dacht te zijn afgekickt na het Europese Kampioenschap voetballen. Niets is minder waar. Ik betrapte me erop dat ik uitzie naar de start van de Eredivisie en vroeg me af hoe dat zo komt. Nou ja, van kinds af aan was ik gek op voetballen, zelf doen en naar het stadion gaan, in Deventer.

Inmiddels is dat alles alweer jaren voorbij. Wellicht komt het doordat de club uit Deventer dit jaar weer eens op het hoogste niveau mag acteren. Daar verwacht ik een en ander van. Niet dat ik de spelers ken, zoals vroeger. Van hun kwaliteiten weet ik helemaal niets, zij moeten hun naam nog vestigen. De die-hards onder fans hoor ik er meningen over verkondigen, het zal wel. Maar die trainer daar heb ik wel vertrouwen in. Ik herinner me dat ik een klein jaar geleden iets schreef over de belabberde prestaties van het elftal; het was niet om aan te zien. Dat kon ik doen omdat toen bijna wekelijks de wedstrijd van ‘het clubje van rood en geel’ op televisie werd uitgezonden. Het was af en toe een beproeving, maar ik heb gekeken. Zowaar, en tegen de verwachtingen van destijds in, heeft die trainer dat stelletje aan het voetballen gekregen.

Mijn verwachtingen gaan er vooral naar uit dat in Deventer weer spektakel voetbal te zien zal zijn, in een vol stadion. Of ze er na één jaar weer uitvliegen, maakt mij niet zoveel uit, omdat ze dan in ieder geval er weer eens bij zijn geweest. Dat is een verplichting aan de rijke historie van de club.

"Ook veel te veel eer"

Over dat verleden gesproken. Onlangs kreeg ik een boek met plakplaatjes aangeboden. Bij elkaar gespaard omdat de Adelaarshorst 100 jaar aan de Vetkampstraat is gevestigd. Daarin zijn elftalfoto’s, bijzondere spelers, bijzondere historische momenten en ook clubhelden vastgelegd. Ergens op een pagina trof ik mezelf aan: een geintje van een famielid. Ook veel te veel eer overigens voor slechts enkele tientallen jaren als tribuneklant aanwezig te zijn geweest.

Mijn held tref ik aan op de elftalfoto die bij het ingelijste shirt uit 1965 hangt, dat mijn werkkamer siert. Thuis tegen Celtic: 0-6. Ik kan er nog elke dag van genieten. Wie van hen mijn held is? Ik kan geen keuze maken. Nog een paar weken uitrusten en dan begint het weer: de zoektocht naar nieuwe helden. Ze kunnen zomaar opstaan, je weet het nooit.