Te voet doorkruis ik de wijk Noorderhaven. Bouwvakkers zijn hard aan het werk, en lopen met kruiwagens en gereedschap op en neer. Eén van hen groet mij vriendelijk en roept 'werkze’. Is aan mijn loopje te zien dat ik aan het werk ga? Want dat is niet het geval namelijk. Althans... deze wandeltocht heeft deze column wel doen geboren. Dus eigenlijk had deze bouwvakker nog gelijk ook. Ik loop verder door de wijk. 

Lymery 1832 staat op een gebouw. Net als vroeger, zou een wat ouder iemand dan mijzelf nu gedacht moeten hebben. Het ziet er leuk uit. Modern maar toch oud. Echter doet het me ergens ook weer denken aan een zielige poging tot het weer terugplaatsen van oude dingen. Een soort van openluchtmuseum, maar dan slechter uitgevoerd en met herrie schoppende gezinnen die in de huizen wonen. 

"Mijn vader baalt dat zijn orginele bandshirts van Guns 'n Roses en Metallica bij het vuilnis beland zijn. De gemeente baalt dat ze ooit oude gebouwen gesloopt hebben"

Mijn wandeltocht eindigt via de fastfoodketen iets verderop (voor een koffie, geen eten) bij de Voormars. Het is er rustig. Ik loop door het kleine straatje richting de museumhaven. Daar op de dijk bekijk ik het half gesloopte wijkje eens van veraf. Mooie oude arbeidershuisjes en de directeurswoning. Een markant gezicht is het. En dit willen ze slopen? 

Hoe kunnen mensen besluiten zoiets te slopen terwijl op een steenworpafstand de nostalgie weer teruggebouwd wordt? Gooi nooit iets weg waar je later spijt van krijgt, is mij vroeger geleerd. Mijn vader baalt dat zijn orginele bandshirts van Guns 'n Roses en Metallica bij het vuilnis beland zijn. De gemeente baalt dat ze ooit oude gebouwen gesloopt hebben. Dat is precies hetzelfde. 

Dat de hele wijk 'de Voormars' niet kan blijven dat kan ik goed begrijpen. Dan kun je nooit iets gaan slopen. Dat alles weg moet dat gaat er bij mij niet in. Laat een klein beetje staan. Onder het mom van cultuur historisch erfgoed. Dat hoort toch bij Zutphen? Nostalgie en markante plaatjes? Toen ik een jaar geleden een documentaire maakte over deze wijk werd mij duidelijk dat er met veel liefde voor deze plek gezorgd wordt. Laat deze laatste twee rijtjes huizen gewoon staan. Vertel onze toeristen, kinderen en kleinkinderen de komende 500 jaar over deze plek.