Het land is in rouw, we verloren van Bulgarije, een voetbaldwerg. Een zeventienjarige jongen werd voor de leeuwen gegooid en maakte een foutje. Zijn schuld was het niet dat we verloren, de rest bakte er nog minder van. Analisten die vooraf de keuzes van de bondscoach bejubelden, velden na afloop een hard oordeel. De ‘klungelende’ trainer werd een dag later weggestuurd. 

In de avond bleek dat de zondebok, op wie de hele zondagmiddag werd gewacht, zich had verschanst op een onvindbare plek. Het gekakel rond al deze feiten illustreerde de armoedige staat van het mentale weerstandsvermogen in ons land. Zelfs NPO1 had moeite om het zondagmiddagprogramma zinvol te vullen. 

De analisten toonden voorafgaand aan de wedstrijd plaatjes van de inferieure verdediging van de tegenstander. Het zou een eitje worden. En de keuze voor de zeventienjarige was volstrekt logisch. Zondagavond laat legde Co Adriaanse op subtiele wijze de uitgekraamde onzin van analist Meneer Pierre bloot. Erg eenzijdig Pierre, dacht je werkelijk dat de Bulgaren niet kunnen aanvallen? En weet je wel dat er in Friesland een fantastische centrale verdediger rondloopt, bij Heerenveen? Co vond de discussie over links- en rechtsbenigen in de verdediging overbodig gezeur. Zoveel naïviteit aan de zijlijn had hij niet verwacht. Hij deed Pierre er voor even de mond mee dicht. Die dacht op zijn beurt, zichtbaar geschrokken, een tijdje na: tjonge, er bestaan mensen die er echt verstand van hebben. 

In de maandagochtendkrant fulmineert Hugo Borst over de economische schade voor ons land wanneer we het WK missen. Beste Hugo ik heb je hoog zitten, maar dat jij de sport offert aan de commercie valt me toch tegen. Hoezo schade? Alsof het vanzelfsprekend is dat we ons plaatsen voor grote toernooien. Bedrijven die hun begroting op voorhand afstemmen op dat kansje nemen bewust grote risico’s. Beetje naïef Hugo. In de sport kun je namelijk verliezen, zelfs als je goed speelt.

De enige die mijn bewondering oogstte was verslaggever Jeroen Stekelenburg. Hij was zondag 26 maart de hele dag geposteerd bij het spelershotel in Noordwijk. Elk uur moest hij in de uitzending om te melden dat er geen nieuws was. Daarbij weerstond hij suggestieve vragen van zijn collega’s en waakte voor verkondiging van speculatieve verhalen. Die degelijkheid heeft hij van huis uit meegekregen. 

Als voetballen niet meer bestaat is hij waarschijnlijk de enige van alle deelnemers aan dit mediacircus van wie we ooit nog wat horen.