Ik fietste van Warnsveld naar mijn eigen dorp. Daarbij passeerde ik de sluizen van Eefde. Die zijn vernieuw en het plein ervoor is een soort promenade geworden. Dat is mooi want er komt veel publiek naar die plek, om het sluizencomplex te bekijken en het schutten van schepen te aanschouwen. De promenade is toegankelijk voor alle verkeer, de gemotoriseerden moeten er stapvoets doorheen.

Bij het oprijden van het plein ben ik van verbazing van mijn fiets gestapt. Een nieuw verkeersbord trok mijn aandacht. In het midden illustraties van een fiets, een motor en een auto, gescheiden door hartjes, die aangeven dat iedereen lief voor elkaar moet zijn. Daarboven en eronder in vette letters ‘Shared Space’. Het bord wil ons vertellen dat we een gedeelde ruimte betreden. Mij overviel een moedeloos gevoel van armoede. Waarom moet zo’n aankondiging in de Engelse taal? Wie heeft daar belang bij. Ik schat dat 98% van de passanten Nederlanders zijn. 

Kom je vanuit het buitenland de Nederlandse grens over dan staat er een bord met bovenaan in ons eigen taal ‘Welkom in Nederland’. Daaronder in kleinere letters een herhaling in het Duits, Frans en Engels. De juiste en meest urgente volgorde lijkt mij. Hoe lang nog? Waarom wordt een Nederlands verkeersbord nadrukkelijk voorzien van Engelse tekst? Is het gemakzucht, onnadenkendheid, gebrek aan waardering van het eigene, zeg het maar. Shared Space past een vormgever natuurlijk beter dan de lengte van Gedeelde Ruimte. Wat de reden ook mag zijn, het lijkt een trend, ook vanuit de overheid, om ons met Engelse termen te bestoken.

"Dat corrigeren moeten we vaker doen"

Doe je in dit land mee aan verkiezingen dan moet je meedoen aan e-learning in plaats van bijscholing. Ook in de Tweede Kamer is het schering en inslag. Dan vraag je je af met wie die dames en heren nu eigenlijk willen communiceren? Er zijn zelfs bewindslieden die daarmee een partijnaam veranderen: triple-B. Gelukkig schoot dat in het verkeerde keelgat. Dat corrigeren moeten we vaker doen. Onnadenkendheid of gebrek aan waardering van het eigene; hoe keren we het tij.

Je zou denken dat onze overheid, op elk niveau, de plicht heeft te voorkomen dat we onze eigen taal tot ‘onnodig’ degraderen. Een tijdje stond ik hoofdschuddend bij het bord; wat een blamage. Op het plein heerste grote drukte. Slingerend door de massa bereikte ik de overzijde. Om mij heen werd uitsluitend Nederlands gesproken.