Over het gebrek aan woningen bereiken ons vanuit de Randstad alarmerende verhalen. Het is geen uitzondering meer dat voor honderd vierkante meter woonruimte 1 miljoen euro wordt betaald. Ook in het Oosten knelt een en ander. Jongeren en minder draagkrachtigen komen op de woningmarkt helemaal niet meer aan bod, of het gaat om kopen of huren maakt niet uit.

De grote uitdaging is hoe vraag en aanbod weer in balans komen. Er zijn wilde ideeën over het bouwen van een nieuwe stad in één van de Flevopolders. Dat zal een volksverhuizing tot gevolg hebben, maar daarmee los je wel een groot probleem van 100.000 huishoudens op. Net als met de landverhuizers van 60 jaar geleden ruk je hen los uit de eigen sociale omgeving, maar ze krijgen er wel de zekerheid van een dak boven het hoofd voor terug. Er zullen ongetwijfeld veel mensen grif op ingaan. Anderen zoeken het liever in de hun vertrouwde omgeving, met kleine projecten.

Het gaat om de betaalbaarheid, daarvoor worden woonvisies ontwikkeld. In mijn gemeente las ik dat een paar jaar geleden voor nieuwbouwprojecten een verscheidenheid aan prijsklassen is bedacht. Betaalbare woningen tot maximaal €190.000, middeldure woningen tot €275.000 en de duurste klasse vanaf €275.000. Daarnaast een aantal woningen in de sociale huursector, zodat iedereen aan zijn trekken kan komen. Om diversiteit in wijken te bewerkstelligen zijn dat goeie ideeën.

"We hebben in ons land een groot probleem"

Helaas komt er niets van terecht. De goedkoopste huizen worden 80% duurder en met betrekking tot de sociale huur blijken partijen al jaren te steggelen over de prijs van de grond. Er lijkt één vraag centraal te staan: wie zal het betalen. We hebben in ons land een groot probleem op te lossen. Wat zou het dan toch mooi zijn als alle partijen maatschappelijke betrokkenheid tonen, zich door een gemeenschappelijk kompas laten leiden en snelheid gaan ontwikkelen. De (lokale) overheid door leiderschap te tonen, projectontwikkelaars die winst minder belangrijk gaan vinden en woningcorporaties die eindelijk eens gaan zorgen voor voldoende sociale huurwoningen.

Al deze partijen roepen met betrekking tot de stagnatie op de woningmarkt dat zij van goeie wil zijn. Laten zij nou toevallig in staat zijn om met elkaar aan de knoppen te draaien. Een beetje cognitieve empathie is er wel voor nodig. Ik hoop dat het kompas gaat werken. Met een beetje goeie wil kunnen de neuzen dan dezelfde kant op wijzen dunkt mij.