Met het Songfestival in zicht komen splijtzwammen tot wasdom. Fieldlabs, waar dit festival er ook één van is als het om de toegang voor publiek gaat, zijn onderhevig aan strenge regels. Er mag geen met corona besmet persoon naar binnen. Dat lijkt me een logische maatregel. Echter, ook mensen van 70 jaar en ouder mogen niet naar binnen, mensen met een kwetsbare gezondheid wordt de toegang geweigerd en een ieder die een tikkeltje te zwaar is wordt eveneens duidelijk gemaakt dat hij of zij niet welkom is. Hen wordt niet eens de vraag gesteld of zij klachten hebben. Op basis van de, naar ik hoop, wetenschappelijke vaststelling dat zij meer risico lopen op een virusbesmetting, worden zij geweerd.

Ik dacht dat een lab (laboratorium) ervoor was om op een objectieve manier onderzoek te doen. In het geval van de huidige Fieldlabs om te kijken of de samenleving langzaamaan weer verder open kan. Hoe kan daarvan sprake zijn als groepen mensen die onlosmakelijk deel uitmaken van onze samenleving worden uitgesloten. Daarmee is de vrees gerechtvaardigd dat de splijting van de samenleving langdurig zal zijn en niet uitsluitend bedoeld voor deze éne keer. Zolang we niet definitief van het virus verlost zijn zullen selectief stempels worden uitgedeeld. Waarom kunnen mensen uit de ‘zogenaamde’ risocogroepen na een negatieve test niet op gelijke behandeling rekenen?

Al maandenlang worden we geconfronteerd met kwijlende aanhangers van de liedjesparade. Zij willen ons doen geloven dat er niets belangrijkers bestaat. Vreemd, omdat we doorgaans werden getrakteerd op wanstaltige en nietszeggende voorstellingen. Toegegeven, na jaren van kommer en kwel zijn ‘wij’ inmiddels weer redelijk succesvol. Dat het merendeel abominabel presteert, daar zwijgen we liever over.

"Daarvoor gooien we dus onze normen en waarden overboord"

Het Songfestival wordt zwaar overschat. Daarvoor gooien we dus onze normen en waarden overboord en rekken we het begrip laboratorium op om de uitkomst te manipuleren. Wat rechtvaardigt deze opstelling?

Het jaagt angst aan te zien met welk gemak beleidsbepalende figuren deze vorm van selectie omard. Hoe eenvoudig zetten zij de basisregels van onze samenleving opzij om het succes van een commercieel evenement niet in de weg te zitten.

Slechts enkelen spreken zich ertegen uit en sturen hun uitnodiging voor Ahoy terug. Zij willen niet meedoen aan deze vorm van discriminatie, omdat er belangrijker zaken zijn te verdedigen dan een liedjesfestival. De grondrechten van burgers bijvoorbeeld. Gelukkig zijn er ook mensen die het gevaar wel zien.