Al vele jaren jaren bemens ik samen met anderen een stembureau bij verkiezingen. Zo’n dag verloopt doorgaans rustig en op een gezellige manier. Op piekmomenten kan het extreem druk zijn, dan is het aanpoten om de lange rij wachtenden weg te werken. Met een klein clubje zorg je ervoor dat mensen hun stemrecht kunnen uitoefenen en dat na afloop zorgvuldig geteld wordt om de uitslag te bepalen. Een stembureaulid is van ‘s morgens zeven uur tot middernacht in touw.

Van hen allen wordt verwacht dat zij een cursus volgen. Dat is een digitale aangelegenheid en bij succesvolle afronding ontvang je een certificaat. Daarnaast worden (digitale)bijeenkomsten georganiseerd om ‘het personeel’ goed te informeren.  Ondanks die aanpak was meedoen altijd vrijwilligerswerk dat veel uren kostte, maar graag werd gedaan.

Dit jaar komt dat alles in een ander daglicht te staan. Hoe veilig kunnen we naar de stembus? Hoe je het wendt of keert, om ongecontroleerde groepsvorming van mensen kom je niet heen. Er zijn maatregelen getroffen: kuchschermen, mondkapjes en briefstemmen voor 70+. Echter, gelet op de voorzichtigheid die het Kabinet predikt en bevecht, met de instelling van de avondklok en bezoekregelingen, vraag ik mij af waarom er niet nadrukkelijker over uitstel wordt nagedacht.

"Verdaging van de verkiezingen zou geen gekke optie zijn"

Nu worden kiezers en vrijwilligers bewust richting de gevarenzone gestuurd, althans, volgens de eigen criteria van onze regering.Maar ja, peilingen zijn voor een politicus blijkbaar als de beurskoers voor een belegger; je wilt op het juiste moment instappen. 

Verdaging van de verkiezingen zou geen gekke optie zijn, maar evenzeer is dat het ontwikkelen van een digitale stemprocedure. Daarvoor is het deze keer al te laat. Jammer dat het ooit uit angst voor fraude is afgeschoten. Er zijn landen die de digitale indentificatie wel hebben ontwikkeld en hun zaakje nu veilig op orde hebben. Daar kan worden gestemd op de manier waarop wij inloggen bij een pensioenfonds of de bank om je financiële toekomst te bekijken. Het zijn beslist geen bananenrepublieken die dat goed voor elkaar hebben.

Nederland presenteert zichzelf graag als een vooruitstrevende kenniseconomie. We roepen dat heel hard over onszelf, maar we zijn te behoudend om de frontlijn op te zoeken waar het gaat om innovatie van de uitoefening van democratische rechten. Liever blijven we voortkabbelen in negentiende-eeuws gedachtegoed, met onoverzichtelijke vellen papier en een rood potlood. We zijn bang voor koud water als het er op aankomt!