Tijdens deze lockdown ben ik maar eens op zoek gegaan naar een hobby. Ik ben begonnen met een legpuzzel van vijftienhonderd stukjes. Het is een puzzel van Jan van Haasteren. Een puzzel waarin heel veel gebeurd. Op deze puzzel heeft een storm in een straat veel schade aangericht. Daken zijn kapot, mensen omgevallen, fietsen liggen op een dak en een boot hangt in de boom.

Dat maakt het puzzelen wel moeilijker want je blijft zoeken waar een stukje hoort. Maar het is een heerlijke bezigheid. Je kan je hoofd even leeg maken en helemaal in de puzzel duiken. Het is ook verslavend, je gunt je geen tijd om te stoppen want je wilt zo snel mogelijk het eindresultaat zien.

Terwijl ik zit te puzzelen bedenk ik me dat ook deze hele pandemie een puzzel is. Het kabinet blijft maar puzzelen naar de juiste maatregelen en als ze weer een stukje puzzel af hebben dan komt die pandemie weer in beweging en de puzzel gaat weer kapot. Voor mij is puzzelen een hobby maar het kabinet heeft een hele serieuze taak. Hoe frustrerend zal het zijn dat je eindelijk de puzzelstukjes hebt gevonden om deze pandemie tegen te gaan. Je legt het voor aan het volk en dan is het afwachten of deze stukjes gaan werken. Zo niet dan moeten ze opzoek naar andere stukjes.

"Het kabinet blijft maar puzzelen"

Helaas zit het volk nog steeds niet op één lijn wat er voor zorgt dat we deze pandemie niet de kop in kunnen drukken. Niet alleen Nederland kamt met dit probleem maar de hele wereld zit nog steeds in deze vreselijke coronapandemie.

Met mijn puzzel gaat het goed en het einde is in zicht. Zodra ik het laatste stukje heb gelegd ben ik blij. Een prachtige afgemaakte puzzel ligt op mijn tafel. Ik heb de storm de kop in kunnen drukken. En ik hoop met heel mijn hard dat het volk zich gaat houden aan alle maatregelen zodat de coronastorm, of beter orkaan, ook de kop wordt in gedrukt en wij allemaal weer kunnen leven zoals we gewend zijn.