Winter
Tryfena van Huenen-Notten.

Winter

Let op: de onderstaande tekst is een column, geen (nieuws)artikel.

Eindelijk sneeuw! Daar hebben wij toch wel 2 jaar op moeten wachten. Onze sneeuwpret is van korte duur, het lijkt erop dat het in de loop van de zondag al wel weer weg zal zijn. Misschien is het wel weer de laatste keer sneeuw voor de komende 2 jaar. In mijn herinnering hadden wij vroeger veel vaker en veel langere periodes met sneeuw. Maar herinneringen zijn vaak vertekend, want vroeger stond de sneeuw tot aan mijn kuiten, alleen was ik zeker meer dan de helft kleiner dan nu. 

Gisteravond liepen mijn man en ik even met de hond door onze buurt. Kinderen met hun ouders op een sleetje, eigenlijk was het voor vele kinderen al ver voorbij bedtijd. Maar met rode wangen en dik ingepakt mochten ze even buiten spelen in de sneeuw. Terwijl wij daar zo lopen ben ik enorm blij dat wij (nog) geen avondklok hebben! Die ene keer in de zoveel tijd dat wij een momentje hebben met sneeuw wordt steeds zeldzamer. De kindjes hadden dit moeten missen als er zo’n avondklok was geweest.

Zo’n avondklok is eigenlijk ook belachelijk, waar wil je momenteel naar toe in de avond, alles zit dicht! Daarbij, als je graag met een vriend wil borrelen, dan ga je wat eerder, eet je daar een hapje mee, en zorg je voor een tandenborstel en een schone onderbroek. Op de bank is vast nog wel een plekje over.

"Onze hond wordt helemaal dol"

De sneeuw maakt de wereld sereen, het lijkt ook veel stiller dan normaal, de witte deken die de wereld bedekt geeft een vredig gezicht. Ik voel mij blij met de kinderen die spelen, een meisje ligt op de grond en probeert een sneeuwengel te maken. Een jongetje loopt met zijn slee de bult op. Onze hond wordt helemaal dol van de keuzes achter welke sneeuwvlok ze aan moet. Wanneer wij weer thuiskomen, koud en met rode wangen vind ik het jammer dat de sneeuwpret maar van korte duur zal zijn.

Wat was het toch fijn geweest als de sneeuw eens voor een week zou blijven liggen. Hoe leuk voor al die kinderen die nergens naar toe kunnen om in de tuin een sneeuwpop te bouwen. Om heel even het gevoel te hebben dat er nog wel dingen normaal mogen zijn. Of krijgen we nu een derde golf omdat er 15 kinderen buiten in de sneeuw hebben gespeeld, krijgen we een derde golf omdat wij zijn gaan wandelen in wit wonderland? Om eerlijk te zijn, laat er alsjeblieft nog meer sneeuw komen. Heel even vergeten in welke waanzin wij al een jaar zitten. Dan appt mijn dochter een foto door, waar zij samen met haar jongste broertje een sneeuwpop aan het maken is, het is een misbaksel eerste klas, maar de lol die van onze jongste afstraalt, dat heb ik afgelopen jaar niet zo vaak meer gezien.  

Reageren? Mail de redactie via [email protected].
Op deze publicatie rust copyright.