Op het perron staan mensen te wachten op de trein, zoals altijd, ook voor corona, een beetje verspreid, niemand heeft zo vroeg zin in een praatje. De trein nadert het perron en de mensen grijpen uit hun broekzak, tas of jaszak het mondkapje. Volledig in de handen genomen, handen die alweer van alles hebben vastgepakt en aangeraakt. Het mondkapje gaat nadat het even is recht gestreken met de handen voor de mond.

Ineens vraag ik mij af hoeveel van deze uitwasbare mondkapjes al zijn uitgewassen op 60 graden? Maar ook hoeveel wegwerp mondkapjes er ook daadwerkelijk een enkele reis hebben beleefd. Handen zijn niet zo schoon als wij denken, maar dat is meestal niet zo erg, ons afweersysteem is erop gebouwd en meestal gaat dat ook best goed. Maar nu wrijven wij de handen over het mondkapje, dan over de neus en mond.

In plaats van dat we allemaal nu beginnen te roepen dat wij net als alle andere landen het veel meer zouden moeten verplichten, stel ik voor dat er eens een bacteriën proef wordt gedaan op de mondkapjes! Ik denk dat de meesten vuiler zijn dan een gebruikte zakdoek.

"In de trein zie ik vele mensen het mondkapje alleen over de mond dragen, de neus lekker vrij"

We stappen in de trein, ik heb mijn mondkapje uit mijn tas gevist, wat ik in een zakje had gefrummeld, een schoon uitgewassen exemplaar. In de trein zie ik vele mensen het mondkapje alleen over de mond dragen, de neus lekker vrij, voor gemakkelijker ademen. Hoe zinvol is dat?

De airco is aan in de trein, dus de lucht kan lekker circuleren, verderop in de trein niest een meneer, een mevrouw kucht een keertje en de airco blaast alles lekker rond. Wanneer ik uitstap doe ik direct het mondkapje weer af. Frummel het in het zakje en stop het weer in mijn tas. Op de terugreis ontdek ik dat ik mijn tweede mondkapje vergeten ben, ik kijk naar mijn al gebruikte mondkapje, eigenlijk niet zo verstandig, maar de trein komt er al aan, dus besluit ik de gebruikte maar op te doen. Dan zie ik mensen waar ik ook mee heen gereisd was in de trein, ook zij pakken het mondkapje uit de jaszak, strijken hem wat glad en hup voor de mond, dezelfde stof als vanmorgen.

Dan besef ik dat wij het nut van het mondkapje echt niet zien, we dragen hem alleen maar omdat het je een hoge boete kan opleveren. Het al vuile mondkapje, met weet ik niet welke viezige bacteriën er al op, welke virussen al lekker hebben kunnen broeien, zetten we weer op de neus, omdat een boete zo hoog is. We stappen weer in de trein, neuzen zijn bij vele al gauw weer vrij, en we reizen in onze schijnveiligheid weer naar huis. Met eigenlijk een grote bron van ziekte voor onze neus en mond. Misschien moeten we toch echt meer gaan verdiepen in de zin en onzin van het mondkapje, want dit schiet denk ik zijn doel compleet voorbij.