Mopperend loop ik weer eens door het huis, de rugtas met boeken staat weer op een stoel in de woonkamer. Onder de tafel staan pantoffels, op de tafel staat een verzameling aan nagellak. Waar onze dochter ook komt in huis, wij kunnen het spoor van haar bezigheden volgen. Ja, elke dag, al bijna 24 jaar lang roepen wij: ruim je rommel op!

Wanneer er weer eens een verhitte discussie over welk onderwerp dan ook gaande was, dan zei ik wel eens: als je straks op jezelf woont, dan doe je dat maar anders. Tijdens het eten, wanneer ik volgens onze dochter weer eens hoog gehalte “lust ik niet” had gekookt, dan zei ik wel eens geïrriteerd dan moet je straks als je op jezelf woont het maar anders doen.

Onze badkamer wilden wij pas gaan verbouwen wanneer de eerste uitgevlogen was, een slaapkamer opofferen om de badkamer van inloopkast, naar een grote badkamer omtoveren. Maar door een flinke lekkage, waarbij het water als een regenbui door het plafond kwam zetten in onze keuken, besloten wij de kleine badkamer dan maar klein te laten en nu te gaan vernieuwen. De laatste tegel was net gelegd toen onze dochter ’s avonds met een rood hoofd zei: Ik heb een kamer gevonden in Arnhem.

"Maar nu was het dan gelukt"

Ja, dat ze daar mee bezig was, dat wisten wij wel, maar al een jaar lang vond ze steeds niet wat ze wilde of de kamer ging aan haar neus voorbij. Maar nu was het dan gelukt, een kamer is nu gevonden en ineens gaat het wel heel erg snel! Over anderhalve week krijgt ze de sleutel en dan is het een feit, onze oudste vliegt uit!

Heel blij reageerde ik in eerste instantie, want met bijna 24 jaar is het vrij normaal dat ze het huis verlaat, ze is er al wel langer aan toe, maar ja ze wil geen schulden maken voor een studie, ze woonde tenslotte gratis bij hotel mama. Werken, leren en sparen, dat was haar doel geweest, nu is het dan zover, nog 2 jaar studeren, goed gespaard en kan het zich veroorloven om op zichzelf te gaan wonen, zonder een cent schuld te gaan maken.

Nu loop ik toch wel anders door het huis wanneer ik haar spoor van rommel volg. Ook het mopperen is een gewoonte geworden dat bij het huiselijke leven hoort, natuurlijk fijn dat er 1 kind minder een spoor trekt door het huis, maar ik zal het toch gaan missen. Geen gezeur meer over mijn kookkunsten, of het eten waar ze net geen zin in had, de jongens zijn toch makkelijker. Geen spoor van schoolspullen of nagellakjes door het huis. Geen flessen parfum die spontaan lijken te verdampen, en dat ene kledingstuk waar ik volgens mijn dochter “te oud” voor ben, en wat haar beter staat. Mijn oudste gaat het huis verlaten, en heel eerlijk, het doet best wel een klein beetje pijn.