De voorbije week overleden mensen die ver weg wonen, maar aan wie ik warme herinneringen koester. De één kende ik persoonlijk, de ander alleen van zijn boeken. De één was Spanjaard en woonde een groot deel van zijn leven in de Verenigde Staten. De ander is geboren in mijn buurt en vertrok veertig jaar geleden met zijn gezin naar Canada. Op zoek naar vrijheid. Hij vond het te benauwd worden in ons land. Teveel beperkingen, teveel regeltjes; overdreven bemoeienissen van overheidswege met ons leven. Hij voegde de daad bij het woord en vertrok naar de overzijde van de Oceaan. 

De smid uit Eefde deed waar velen wel eens over dachten zonder de stap te maken. In zijn werkplaats kon ik altijd terecht voor reparaties en onderhoud van de tractoren en de machines. Onderling vertrouwen hebben, elkaar voorthelpen en vrijheid gunnen; dat was zijn motto.  Wie daaraan voldeed was zijn man, voor wie er een loopje mee nam lag dat moeilijker. Nooit aanwezig op de voorgrond en opererend in de luwte. Hij was, zo ver weg, enigszins uit beeld geraakt, maar niet vergeten. Het kost dan ook geen moeite herinneringen naar boven te halen. 

Ook de man van mijn favoriete boeken is niet meer, midden vijftig was hij nog maar. In tegenstelling tot de smid was hij nadrukkelijk in de publiciteit. Het vierluik van Carlos Ruiz Zafon: Kerkhof van de Vergeten Boeken staat prominent in mijn boekenkast te pronken. Bij elkaar ruim eenentwintig honderd pagina’s met een verhaal dat zich afspeelt tegen de achtergrond van Barcelona in de jaren 20 en 30 en het dictatoriale regime van Franco. De hoofdrol is voor een boekhandelaar en een schrijver. Mystiek, spanning, geweld, liefde, hartstocht, achterdocht, macht, er is geen thema dat niet aan bod komt. Een bijzonder boek verdient bescherming, die boodschap vergeet je na lezing niet meer.  

"Hij heeft iets tastbaars achtergelaten"

In de voorbije week passeerden nostalgische gedachten over deze twee ambachtslieden. De smid moet het doen met mijn persoonlijke herinneringen. Van de schrijver onthoud ik de vele uren leesplezier die hij bracht. Hij heeft iets tastbaars achtergelaten. Zijn boeken blijven op hun beschermde plek in mijn kast staan en ik ga ze ooit nóg een keer lezen.

De smid en de schrijver. Twee totaal verschillende werelden kwamen onverwacht even bij elkaar. Zij leverden verhalen en herinneringen die niet in een vergeten hoekje zullen belanden.