Onze huidige anderhalve meter maatschappij wordt door de overheid volhardend “het nieuwe normaal” genoemd. Zelf pleit ik om dit het nieuwe abnormaal te gaan noemen! Het is niet normaal om langs elkaar heen te lopen alsof we allen melaats zijn. Het is niet normaal om in paniek te raken wanneer iemand kucht, niest of zelfs een keer hoest. Nog niet zo lang geleden zeiden wij tegen iemand die moest niesen: gezondheid! Nu rent de menigte weg, of kijken ze je angstig aan.

Het is niet normaal dat wij onze ouderen in eenzame opsluiting zetten, dat wij geen knuffel meer geven aan oma die de wereld al een hele lange tijd niet meer begrijpt. Op sociaal media zag ik een oma die een enorme plastic zak over het hoofd had gekregen, zodat kinderen en kleinkinderen haar een knuffel kunnen geven, dat is zo niet normaal! Iets te lang knuffelen en oma is gestikt. We moeten allemaal uit elkaars buurt blijven, anderhalve meter, ik weiger om onze huidige anderhalve meter maatschappij het nieuwe normaal te gaan noemen.

"Over groepsimmuniteit hoor je niemand meer praten"

Mensen die hard getroffen zijn door de maatregelen zijn veel minder optimistisch. Veel mensen zijn daardoor angstig en onzeker, de toekomst is zo onzeker, dat is toch niet normaal, ook niet een nieuw normaal. Het is abnormaal!

Ben ik dan zo tegen al die maatregelen, schop ik tegen alle corona maatregels die genomen zijn om het virus in te dammen? Nee, ik begrijp dat het moest om de IC te ontlasten. Maar over groepsimmuniteit hoor je niemand meer praten. We moeten massaal wachten op een vlug in elkaar geflanst vaccin die normaal jaren er over doet om “veilig” te zijn. Dan worden wij "verplicht" ons met een substantie te laten inspuiten waarvan alleen onze lieve Heer weet wat het aanrichten kan.

Ja, wij moeten hoop houden en niet opgeven, positief blijven denken en vooral de moed niet opgeven, maar om het normaal te gaan noemen, dat vind ik dus zeer zeker niet normaal. Laten wij het liever het tijdelijke  nieuwe abnormaal noemen, dat geeft blijk van hoop op een tijd dat het weer “normaal” wordt. Dat wij zonder kans op een torenhoge boete met het daarbij behorende strafblad elkaar weer een knuffel mogen geven, dat wij niet in een achterkamertje stiekem een knuffel geven. Dat de gewone dingen weer legaal zijn en er niet hogere straffen op staan dan jatten bij de supermarkt.

Ik hoop dat wij het met zijn allen volhouden om niet als een kip zonder kop te gaan rennen in pure wanhoop. Ik hoop dat wij weer snel naar een normalere wereld terug kunnen, misschien dat sommige dingen wat langer niet normaal zullen zijn, maar langzaam teruggaan naar het ouderwetse normaal, dat een knuffel weer mag en handen schudden niet meer voelt als een doodvonnis. Dat oma niet meer bang hoeft te zijn dat ze strafbaar is wanneer haar kleinkinderen op haar schoot klimmen. Dat sommige dingen veranderen, ach dat is van alle tijden, maar alsjeblieft wel met het menselijk normaal!