Het park
Dave Binkhorst.

Het park

Let op: de onderstaande tekst is een column, geen (nieuws)artikel.

Als ik het even niet meer weet ga ik graag naar het park. De bomen die gewoon staan en niks zeggen en de verliefde stelletjes. 

In het bushokje hangt een poster van Afrikaanse kinderen in een derde wereldland. Ze lachen en ze zijn blij, ze hebben niks maar toch ogen ze gelukkig. Die kinderen houden meer van weinig dan dat wij van veel houden. 

In mijn gedachte zie ik een poster in Afrika van drie Nederlandse mensen. Op de poster staat dat de WiFi op is, we zien de mensen oprecht balen. Onderaan de poster staat de tekst: ‘Echte armoede heeft niks met geld te maken, stort deze mensen wat tevredenheid’ 

Aangekomen in het park loopt voor mij een smoorverliefd stelletje. Er is niks mooiers dan 2 mensen die nog echt verliefd zijn, ik hoop stiekem dat ze naar het einde van de wereld lopen en ik hun bagage mag zijn. 

"Mag ik je hand vasthouden?’’ Vraagt de jongen aan het meisje.

"Alleen als je hem nooit meer loslaat.’’ Zegt het meisje. 

Ze hielden elkaars hand de hele weg vast. Ze liepen zo mooi, alsof hun handen voor elkaar gemaakt waren. Ik vroeg me altijd af hoe het eruit zou zien als God zou huppelen, ik denk dat ik nu mijn antwoord heb. 

Zodra ze eenmaal op het bankje zitten, ga ik naast ze zitten en komen we in gesprek.

Ik spreek het stel aan en vraag naar hun ontmoeting. Zij is een lerares en hij is gewoon onwijs verliefd op haar. 

"Wij zagen elkaar en na 5 minuten hielden we van elkaar.’’ Zegt het meisje.

"We kuste elkaar’’, zegt de jongen. 

Ik vertel hun dat ik vroeger verliefd was op de juf, ik ben vroeger 5x blijven zitten om die reden. Ik vergooide mogelijk de toekomst maar hield mijn liefde in leven. 

"Wat romantisch wist de juf het?’’, vraagt het meisje. 

"Nee vaak is de onwetende verliefdheid het mooiste snap je? Dat komt de afwijzing nooit om de hoek zeilen.’’

"Mijn vriend zet elke avond als ik uit bed ga om te plassen mijn sloffen bij de deur. Hij weet namelijk dat de gang koud is en ik niet van koude voeten houd.’’ 

"Dat is prachtig, bedankt ik heb van jullie geleerd.’’ Zeg ik. 

"Wat dan?’’ Zegt het meisje. 

"Dat iedereen iemand moet zoeken die de sloffen voor de deur wilt leggen als de ander naar de wc gaat.’’

"En ik dat ik wil blijven zitten.’’ Zegt de jongen.

Reageren? Mail de redactie via [email protected].
Op deze publicatie rust copyright.