De zon komt tevoorschijn, de ochtendwandeling is achter de rug en de krant gelezen, onder het genot van een kop thee. Ik nestel mij aan het bureau en start de computer om dit stukje te schrijven. Aan de overkant twee bomen, de spar en de berk van de overburen bepalen al jaren het uitzicht vanaf mijn werkplek. Beiden reiken tot de hoogte van de nok en zijn verschillend groen van kleur. Bovenin de donkere spar hangen trossen sparappels, in de takken daaronder een overvloed van oranje vruchtknoppen. Het is een komen en gaan van klein gevogelte; het roodborstje, vinken, meesjes en merels. 

De zilverwitte bast van de berk heeft inmiddels een flinke omvang. Hij zit goed in het blad en krijgt regelmatig bezoek van de grotere soorten; houtduif, ekster, Vlaamse gaai of een stel tortelduiven. De ekster en de gaai zijn het minst sympathiek. Zij gunnen anderen weinig ruimte. Vogels trekken zich niets aan van gluurders. In het voorjaar genieten we dagelijks van balancerend uitgevoerde paringsrituelen. De tortels doen hun naam eer aan, zij hebben elkaar werkelijk lief.

"Hij laat ook nogal wat rotzooi achter"

De spar is onveranderlijk, maar vol met leven. Met de berk ligt dat wat anders. Die verandert telkens van bladkleur en schil. Hij laat ook nogal wat rotzooi achter. Als de katjes zijn uitgebloeid en de wind gaat waaien dan raken dakgoten verstopt en vinden de buren zijn rommel zelfs in hun huizen. Sommigen zetten het liefst de bijl aan de voet van zijn stam.

De berk had ooit een bijzondere betekenis in Mythen, Sagen en Volksgebruiken. Bijvoorbeeld bij Midzomeravondvieringen. Ook las ik ergens dat hij voor de Germanen de boom der wijsheid was. Nieuwe leiders moesten een wandelritueel ondergaan in een laantje met berken. Voor de Noorse volkeren was het een mysterieuze en heilige boom. De geest van de berk was een rijpe vrouw die af en toe uit de wortels oprees. Als een mens van haar melk dronk, vertienvoudigde zijn kracht.

Sinds ik dat verhaal las houd ik de boom in de gaten. Ik heb het moeten doen met de vogels. Rond de berk heb ik nooit een geest waargenomen. Hij mag van mij blijven staan, ondanks de overlast, want stel je eens voor dat er toch iets waar is en uitkomt van die oerverhalen. Dat wil je toch niet missen!