Na twee weken van gewenning aan het sociaal contactloze bestaan komt langzaamaan het nadenken over toekomstige projecten weer wat op gang. Wat moet ik doen: gewoon doorgaan met voorbereidingen of ervan uitgaan dat tot het einde van het jaar niets terecht zal komen van alle voorgenomen activiteiten. Voor mij is dat in feite een luxe probleem, ik hoef er niet van te leven. Maar ja, komt er over een paar maanden groen licht dan wil je wel voorbereid zijn.

Geleidelijk aan bedacht ik me dat iedereen in ons land het komende halfjaar genoeg heeft aan zichzelf, bezig is te overleven en straks weer langzaam zal opstarten, wellicht met heel andere plannen. Je wilt in volle vaart vooruit, maar de werkelijkheid buiten de eigen huiskamer geeft aan dat je geen moeite hoeft te doen. Dat hinken op twee gedachten heeft iets vreemds. Op het moment dat u dit stukje leest ben ik inmiddels aanbeland in de staat van berusting. We zien wel hoe het verloopt en wat er tegen die tijd gevraagd wordt en mogelijk is. 

"Ondertussen houd ik me gaande met stukjes schrijven en nadenken over nieuwe ideeën"

Dat geldt voor veel meer zaken. In normale toestand kijken we in deze tijd van het jaar op campingsites om voor de komende zomer een plekje te vinden met de caravan. Daarbij spelen dan allerlei gedachten door het hoofd; we rekenen op mooi weer, zonder daarover zekerheid te hebben. We zien onszelf liggen in een luie stoel. Welke boeken nemen we mee om eindelijk eens te lezen. Fietsen in een nog niet ontdekte omgeving. ‘s Avonds een glaasje wijn, met kaarslicht naast de fles op tafel. Het zijn hersenschimmen die dit voorjaar zo onwerkelijk zijn dat we ze voorlopig parkeren tot er een tijd aanbreekt waarin weer perspectief opdoemt.      

Ondertussen houd ik me gaande met stukjes schrijven en nadenken over nieuwe ideeën. Ik ben niet de enige. Van een familielid, pensioengerechtigd, ontving ik een mail waarin hij vertelde van zijn toekomstplannen. Hij nam afscheid van vrijwilligerswerk, dat hij twintig jaar deed, omdat hij zichzelf wil ontwikkelen op een ander terrein. Afscheid nemen van een zekerheid, om iets nieuws te gaan te gaan, vrijwillig. 

Op dit moment staan we massaal in de overlevingsmodus en is wellicht bij menigeen de lust, om na te denken over nieuwe uitdagingen, ergens diep weg gestopt. Verzet je gedachten. Gun jezelf wat kleur in je leven nu alles donker lijkt.