Lunchtijd

Lunchtijd

Let op: de onderstaande tekst is een column, geen (nieuws)artikel.

We leven in een 24/7 maatschappij, lees ik op verschillende wetenschappelijke nieuwswebsites. En dat kan ik beamen. Als radioproducer heb ik op alle uren van de klok al wel eens gewerkt. Maar ook als journalist bij deze nieuwswebsite is het te merken. Als er iets gebeurt willen mensen het direct weten! Of het nou om vier uur ’s middags of om vier uur in de nacht is. 

Echter trapte een medewerker van een autoschadebedrijf in Zutphen alle wetenschappelijke onderzoeken de grond in! Want wat nou 24/7 maatschappij. Ik moest die man fatsoenlijk zijn lunch laten nuttigen. Goed, dit heeft wat uitleg nodig. Het was aan het einde van de week toen ik schade reed met mijn auto! Niet zo fijn. De schade was (gelukkig) niet groot genoeg dat een collega van mij het incident moest gaan fotograferen. Maar het was wel goed zichtbaar. 

Ik rijd geen dure auto, dus het was voor mij de vraag of het de auto nog wel waard zou zijn, om het te repareren. Wat je dan doet is langs een aantal schadebedrijven om te vragen wat de kosten zullen zijn voor reparatie. Ik werkte die dag op kantoor in Zutphen, en ging tijdens de lunchpauze even een rondje maken over de industrieterreinen. Het eerste schadebedrijf gaf mij een goede uitleg en indicatie! De kosten waren hoog, maar aan de service lag het niet. Maar toen kwam ik aan bij het schadebedrijf.

"De man moet snel met pensioen, of een baan zoeken waar hij wel voldoening uit kan halen"

Op een rommelig parkeerterrein parkeerde ik mijn auto. Het bedrijf heeft duidelijk een onderhoudsbeurt nodig. Eenmaal binnen zat een ietwat chagrijnige man achter de balie. Hij keek me raar aan, en vroeg waar ik voor kwam. Ik legde kort het verhaal uit, waarna hij zij: “Ik ben nu even aan het lunchen en een privé telefoongesprek aan het voeren.” Vreemd! Iedereen voert natuurlijk wel eens een telefoongesprek op het werk die niks met het werk te maken heeft. Maar om dat nu aan je klanten te melden is marketingtechnisch niet zo slim! Ik zei netjes dat ik nog wel even op de man wilde wachten. Hij legde chagrijnig zijn telefoon neer en liep mee naar mijn auto. 

Onderweg naar de auto zij hij: “Op dit tijdstip zijn veel mensen aan het lunchen, of was je dat nog nooit opgevallen?” Ik zei hem dat dat precies de reden is dat ik daar nu ben! En dat, als hij zoveel waarde hecht aan zijn lunch, hij dan beter de tent een uurtje kan sluiten. Dat vond de beste man maar vreemd. Hij legde uit dat hij met een kennis belde die in het ziekenhuis lag. Dat is natuurlijk vervelend! Maar wat hij daarna zij dat verbaasde mij flink. “En dat is een stuk belangrijker dan de klanten”, is het letterlijke citaat. Ik wist even niet wat ik daar op moest zeggen. De man moet snel met pensioen, of een baan zoeken waar hij wel voldoening uit kan halen. 

Hij keek naar mijn auto en het bleek direct dat hij niet veel vakkennis had. Hij mompelde wat dingen, en zei dat ik de auto beter even kon laten staan voor een offerte. Nadat ik hem uitlegde dat ik enkel een brede indicatie nodig had noemde hij een bedrag. Ruim het dubbele van wat het andere schadebedrijf rekende! Maar goed, daar zijn ze natuurlijk vrij in. 

Omdat het bedrijf nergens meldt dat ze liever niet gestoord willen worden tijdens de lunch, neem ik die belangrijke taak graag op me! Problemen met je auto? Klop daar dan niet aan tijdens de lunch. En vraag je ook even af of je daar überhaupt wel wil aankloppen. 

Reageren? Mail de redactie via [email protected].
Op deze publicatie rust copyright.