Risico
Joop Hekkelman.

Risico

Let op: de onderstaande tekst is een column, geen (nieuws)artikel.

Op sociale media circuleert een berichtje over bomenklimmende kinderen: sta jij ook met samengeknepen billen te kijken naar je kind hoog op een tak die kraakt? 

Vervolgens wordt een serie regels opgesomd om je kind veilig te laten klimmen. Zoals daar zijn: de natregel omdat nat glad is; de stamregel, omdat een tak dicht bij de stam het dikst is; de kijkregel omdat dode takken snel afbreken; de buigregel omdat een doorbuigende tak waarschijnlijk te dun is om op te staan; de driepuntsregel omdat je twee handen en twee voeten hebt om de boom mee vast te houden en er ééntje nodig is om de klimbeweging te maken. Dan zijn daar nog de buikregel,  klim met je buik naar de stam toe dan zie je wat je doet en je kunt overal goed bij en de durfregel, zodat je nooit hoger klimt dan je durft. 

Volgens mij wordt een kind knettergek, heel erg bang of durft niets meer als pa en ma komen aanzetten met een theorieles vol regels over boompje klimmen. Ik zou hard wegrennen, uit het zicht van die risicomijdende controlfreaks een boom uitzoeken die vol in het loof zit en een week lang niet voor de dag komen. 

"Beste ouders laat je kind een keer uit de boom donderen..."

Opvallend, die ene belangrijke regel wordt niet benoemd, of bewust vermeden: beste ouders laat je kind een keer uit de boom donderen of ergens halverwege blijven hangen. Laat ze builen en schrammen oplopen. De ervaring is hun beste leermeester. Pak een ladder om te bevrijden wie een keer paniekerig over een tak hangt. Hou op te miepen omwille van je eigen gemoedsrust. Je kweekt er juist onzekerheid mee. 

Tegelijkertijd las ik een artikel van mijn gemeente over het aanpakken van risico’s. Men wil met aanpassingen van de Algemene Plaatselijke Verordening nieuwe verboden opnemen: om te kunnen optreden bij ondermijnende activiteiten en voor verbetering van de leefbaarheid. Het gaat om bestrijding van overlast voor burgers, van criminaliteit en het samenscholen van motorbendes.

Ook hier, evenals bij angstige ouders, de vlucht in regels en nog eens regels om te voorkomen dat wat niet is ook niet zal plaatsvinden. Dat viel me op, omdat bij en aantal voorbeelden meteen gezegd werd dat die in mijn gemeente niet aan de orde zijn. Toch is het logisch dat de burgemeester meer handvatten krijgt om zijn taken voor de openbare orde goed uit te voeren. Je weet nooit wat er op je pad komt en regeren is vooruit zien. Hij mag niet twijfelen als optreden vereist is. Besturen is dus duidelijk wat anders dan opvoeden.

Vogens mij moet je ten minste één keer uit een boom gevallen zijn om te weten waar echte risico’s verscholen liggen. Gebutste en beschadigde klimmers hebben ervaring en kennen de gevolgen. Ouders die de opvoeding van hun kroost zonder pleisters plakken volbrengen schieten tekort.

Ik zou wel willen weten welke kwetsuren mijn gemeentebestuurders opliepen. Hebben zij ooit op de kop in een boom gehangen of met trillende benen te hoog geklommen? Ik gun het hen van harte.      

Reageren? Mail de redactie via [email protected].
Op deze publicatie rust copyright.