Ik kan me nog een tijd herinneren dat alle rommel die we afval noemden op één hoop werd gegooid en dat we maandelijks met een vracht achter de tractor naar de stortplaats reden. De plekken waar zo’n belt zich ooit bevond herken je nu soms nog omdat er wel eens wat troep aan de oppervlakte komt. Tot zo’n vijftig jaar geleden werd ook niet al te nauw gekeken naar de samenstelling van de dumpingen. Op een locatie niet ver van mijn woonplaats werd met enige regelmaat ziekenhuisafval afgeleverd en ook bedrijfsafval dat in de huidige tijd aan streng toezicht is onderworpen. Toen er meer regels kwamen waaraan een storting moest voldoen, was in de eerste jaren daarna een doos sigaren voor de toezichthouder van dienst genoeg om tussen de mazen door te glippen. We hebben met ons allen nog wel eens weggekeken omwille van het gemak. 

Niet ver uit de buurt in een Achterhoekse gemeente ondervond een boer ernstige gezondheidsproblemen bij zijn vee. De koeien gaven geen melk meer en werden onvruchtbaar. Hetzelfde gold voor zijn varkens en zijn schapen. Zijn bedrijf lag pal naast een vuilstort en hij gebruikte grondwater om zijn vee te drenken. Nadat hij overschakelde op leidingwater werden de problemen al snel minder. Helaas kwam de opleving te laat, aan faillissement kon de man niet ontkomen. Niemand stak hem een helpende hand toe. Bang voor de aansprakelijkheidsvraag hielden alle betrokken instanties hem op afstand. De man had dezelfde wrange ervaring die Groningers in hun verzakte huizen nu meemaken. 

"Diftar is een mooi systeem"

Aan deze verhalen dacht ik onlangs toen de nota voor de afvalstoffenheffing op de mat viel en ik, naar buiten kijkend, keurig in formatie de rij containers zag staan: grijs, groen, oranje, blauw. Diftar is een mooi systeem, gescheiden inzamelen van de vuiligheid die wij als consument achterlaten heeft echt zo zijn voordelen. Hergebruik is belangrijk, maar evenzo het besef dat erdoor ontstaat over de hoeveelheid onnodige rotzooi die wij allen tezamen verzamelen. 

Bij dit thema staat er altijd wel iemand op die het allemaal onzin vindt en de kostprijs van afvalverwerking tot stokpaardje verheft. Daar moet je bij die failliete boer natuurlijk niet mee aankomen. Afvalstromen reguleren mag een paar centen kosten. Vragen we ons wel eens af wat het waard is om in een schone omgeving te leven? En verder, tja, waarom wordt een komkommer verpakt in plastic?