Een timmerman werd nooit loodgieter en een kastelein geen boekhouder. Vroeger werd iemand opgeleid voor een vak en was een leven lang gedoemd hetzelfde te doen. Tegenwoordig is job-hoppen juist in, om de vijf jaar een nieuwe richting. Inherent daaraan is het motto – een leven lang leren. Gedurende mijn loopbaan heb ik ondervonden dat voortdurende scholing telkens nieuwe inzichten brengt, je kennis verrijkt en ontoegankelijk gewaande paden begaanbaar maakt. Daar profiteer je je hele verdere leven van. 

Nu dacht ik in mijn pensioengerechtigd bestaan wat meer rust te hebben als het gaat om kennis vergaren. Echter, ik moet nog steeds aan de bak. Zodra er verkiezingen zijn mag ik opdraven om een stembureau te bestieren. Dat gaat tegenwoordig niet zo maar. Na vijfentwintig dienstjaren waarin tienduizenden stemmen zijn geteld, moet ik dit jaar een examen afleggen. Met een traject van e-learning, lekker thuis op de eigen computer, wordt mijn kennis op orde gebracht. Na elke module volgt een een serie examenvragen. De beoordeling is streng, 80% moet goed zijn.

"Een paar dagen later bij het openslaan van de krant lees ik opnieuw een kennistoets"

Ik ben er niet negatief over. Waar het wat wringt is het eindeloze gezever over basisvaardigheden waarvoor je eigenlijk geen regels hoeft te bedenken: het uitvouwen en sorteren van vellen papier (de stembiljetten), wordt nogal overdreven behandeld. Al moet ik bekennen dat het voor mij wel al ruim zestig jaar geleden is dat ik dergelijke oefeningen onder toezicht deed, op de kleuterschool bij juffrouw Kemp. Ik wil blijven meedoen en onderga de pijniging met geduld.  

Een paar dagen later bij het openslaan van de krant lees ik opnieuw een kennistoets. Ik kan mijn inzicht testen over het gebeuren op Youtube, Instagram en Twitter. Twee pagina’s vol met vragen en foto’s van mensen die ik zou moeten kennen. Vanuit de bladspiegel schreeuwen ze me toe. Een snelle blik leert me dat ik er niets mee hoef. Mij interesseert het niet van wie ene Monica Geuze een kind kreeg of hoeveel mensen een youtube filmpje over halloweenoutfits bekeken. Eefje, de schrijfster van het artikel daagt me uit met de woorden: “Check of u nog met de millenials kunt meekomen.” 

Nou beste Eefje, ik voel niets voor een polariserend wedstrijdje tussen generaties over pseudo-wetenswaardigheden. Elke millenial gun ik haar of zijn speeltje. Ik blijf graag bij de tijd met informatie die langer dan drie maanden van waarde blijft. Volgens mij kan ik dus wel zonder jouw overhoring.