Waar willen we heen
Joop Hekkelman.

Waar willen we heen

Let op: de onderstaande tekst is een column, geen (nieuws)artikel.

Je kon er op wachten. Na Zwarte Piet is nu de Kerstman aan de beurt. De discussie over zijn uiterlijk vindt plaats in Nieuw Zeeland, ver bij ons vandaan. De man die hem een Maori-uiterlijk gaf ging publiekelijk door het stof toen er kritiek kwam op het donkere uiterlijk van Santa Claus. Die hoort immers wit te zijn volgens de traditie van de witte mensen! Het boe-geroep was niet van de lucht. Witte mensen blijken daar goed in te zijn. 

Merkwaardig dat zo’n discussie over schertsfiguren als Zwarte Piet en de Kerstman over het kleurtje gaat. Over hun inhoudelijke betekenis voor kinderen gaat het al lang niet meer. Dat krijg je als ‘ouwe lui’ het allemaal zo goed denken te weten en polariserende tendensen in negatieve zin verder aanwakkeren. Kinderen zal het een zorg zijn welke kleur deze figuren hebben en mij ook. Het gaat om een feest in intieme sfeer, met cadeautjes natuurlijk. We verspillen te veel tijd aan een onzindiscussie waarbij niemand het gelijk aan zijn zijde zal krijgen. 

"Onze premier schreef een brief aan alle Nederlanders"

Met welke intentie vieren mensen Kerstmis en Sinterklaas? Dat vraag ik mij telkens af bij het aanhoren van de zoveelste opmerking die, al dan niet in verholen termen, uit de bocht vliegt. Beiden zijn bedoeld als feest van verbroedering en gelijkwaardigheid. Het tegendeel blijkt waarheid.  

Hebben we niet wat anders te doen? Onze premier schreef een brief aan alle Nederlanders. Het symbolische vaasje waarover hij spreekt staat op barsten. Hij roept iedereen op tot saamhorigheid in het belang van onze welvaart en de gezamenlijke normen en waarden. Velen zien daarin slechts de economische wens om toch vooral te borgen dat met Kerst de gebraden kalkoen op tafel staat voor wie dat al jarenlang traditie is. Over de oorzaken van groeiende tegenstellingen wordt gezwegen, evenals over een oplossingsrichting. Eerste kerstdag zal de Koning zijn jaarlijkse toespraak houden. Hij heeft bewezen goed te zijn in teksten die verbinding verwoorden, met taalgebruik dat iedereen kan volgen. Willen we daar nog naar luisteren? Ik heb er een hard hoofd in, omdat gezag niet meer wordt geaccepteerd.

We stevenen af op de kerstnacht waarin het licht schijnt over een bijzonder kind. Heel even is het middelpunt van de hele wereld. Laten we een paar dagen zwijgen over verschillen en nadenken over de diepste betekenis van dat verhaal. Ik wens u allen fijne kerstdagen.

Reageren? Mail de redactie via [email protected].
Op deze publicatie rust copyright.