Ik ben fan van museum More. Het heeft schwung en kwaliteit naar mijn dorp gebracht. We bezoeken elke wisselexpositie en genieten van alles dat binnen wordt tentoongesteld. Het dorp leeft er letterlijk van op: winkeliers doen goede zaken en de terrassen zijn met gezelligheid gevuld.

Op die manier de aantrekkinsgkracht van het museum uitnutten, daar heb ik niets op tegen. Waar mij de schoen wringt is het schijnbaar achteloze gedrag waarmee sommige ’lokalen’ de naam van het museum gebruiken om hun eigen aanbod te promoten. Daar is niets origineels aan en we geven er onszelf mee weg aan de hype van het moment. Het contrast met de inhoud van het museum kan niet groter zijn.

"Hijgend achter andermans succes aanlopen etaleert creatief onvermogen en verloochening van het eigene"

Onlangs struinde ik door mijn dorp en kwam bij de Poststraat. Het gebouw van Christelijke Belangen wordt gesloopt ten behoeve van een rijtje nieuwe huizen. Voor veel dorpsgenoten is dat een plek met jeugdherinneringen: kerk, school en kleuterschool maakten er ooit gebruik van. Het gebouw is niet fraai en niet functioneel. Slopen is dan een optie. Op een bord wordt met een schreeuwende tekst de nieuwbouw aangeprezen. Spontaan schoot de kramp in al mijn ledematen toen ik het las: Project Moremans. Het staat er echt! Wie bedenkt het om huizenverkoop te koppelen aan het museum? Tussen beide plekken bestaat bovendien geen enkele relatie.    

Hijgend achter andermans succes aanlopen etaleert creatief onvermogen en verloochening van het eigene. Ik moet er niet aan denken dat het dorp wordt volgeplempt met reclameborden: more biefstuk bij de slager, more bruinbrood bij de bakker, more sla bij de groenteboer en more brillen bij de opticien. Gadverderrie!!   

De makelaar in de woningkwestie heeft in het dorp ooit rondgevraagd naar ideeën voor een projectnaam. Het zal niemand verbazen dat daarbij suggesties werden gedaan die met de historie van het slooprijpe gebouw van doen hadden. Wellicht zijn er ook toekomstgerichte kreten geslaakt. Helaas lukte het deze projectontwikkelaar niet om los te komen van de waan van de dag. Het museum wil niemand in mijn dorp meer missen, maar laten we er asjeblieft een beetje nuchter mee omgaan. 

“Nog twee woningen te koop”, staat aangekondigd. De afbraak en het herscheppen in steen kan bijna beginnen. Het reclamebord kan naar de verbrandingsoven voor grof vuil, die onzin mag ons geheugen voorgoed verlaten. Poststraat 50, of zoiets, is duidelijk genoeg om te weten waar het over gaat.