Genderneutralen
Joop Hekkelman.

Genderneutralen

Let op: de onderstaande tekst is een column, geen (nieuws)artikel.

We genderneutralen er wat af in ons land. Zowel in taalgebruik, ‘beste mensen’ in plaats van ‘dames en heren’, als in praktische zaken merken we dat in toenemende mate. De commotie over de toiletten in de hoofdstad is inmiddels geluwd, maar overal werkt de discussie door. Blijkbaar is een ontwikkeling in gang gezet. Dat merken we bijvoorbeeld tijdens de vakantie. Deze zomer bezochten we met onze caravan drie campings in eigen land. Op het eerste adres wordt ons bij aankomst medegedeeld dat er geen onderscheid is tussen toiletten en douches voor mannen en  vrouwen. De campingeigenaar toont met zijn betoog net iets te nadrukkelijk dat hij de maatschappelijke discussie heeft gevolgd. Hij is een twijfelaar en meent uitleg te moeten geven. 

De tweede camping die we aandoen is nog immer het toonbeeld van de traditionele tweedeling der seksen. Het sanitair is strikt gescheiden met de aanduidingen ‘Mannen’ en ‘Vrouwen’.  De bordjes hangen er al 30 jaar. Het feitelijke onderscheid is de aanwezigheid van urinoirs. Mannen worden geacht staand te plassen.

"Gebruik je neus maar eens in een ruimte waar urinoirs aan de muur hangen"

Bij de laatste kampeerplaats die we bezoeken hangen boven drie ingangen borden waarmee de logistiek rond de persoonlijke verzorging, inclusief het ledigen van blaas en darmen wordt geregeld:  ‘Dames’, ‘Heren’ en ‘Dames en Heren’. Aan het onderscheid wordt deze keer geen woord vuil gemaakt. Ik kies steevast voor de ‘gender totaal’ optie, die voor niemand anders is dan thuis, omdat het daar schoner is.  

Gebruik je neus maar eens in een ruimte waar urinoirs aan de muur hangen, in een restaurant of een andere openbare gelegenheid. Er heerst veelal een penetrante geur en de schoenen veroorzaken een knerpend geluid op een ondergrond van kleverig ureum. Staande plassen is voor veel mannen nog altijd een symbool van mannelijkheid. Echter, er zijn maar enkelen die de kunst verstaan hun straal op het roostertje of de vlieg te mikken. Onsmakelijke effecten zijn het gevolg. Een nieuwe sociaal-culturele afspraak over mannelijk toiletbezoek is uit het oogpunt van hygiëne beslist geen luxe. Mits de heren zittend achter een deur iets van hun mannelijkheid durven prijsgeven ziet een genderneutrale oplossing er aldus schoner uit. 

Bij thuiskomst lees ik in de krant een artikel over een attribuut dat staand plassen voor vrouwen mogelijk maakt. Niet aan beginnen dames. Voor je het weet raak je de controle over het straaltje kwijt en is de smeerboel niet meer te overzien.

Reageren? Mail de redactie via [email protected].
Op deze publicatie rust copyright.